Текст и перевод песни Iratus - Ta Leme To Proi

Ta Leme To Proi

Μόνος φόβος μην το κινητό της κλείσει,
μα η θλίψη δε θα σβήσει
με μια κλήση πριν τη δύση.
Το φως θα χαθεί ότι και να κάνει,
όπως και να 'χει,
ασ' το να πάει να γαμηθεί.

Μόνος φόβος μην το κινητό της κλείσει,
μα η θλίψη δε θα σβήσει
με μια κλήση πριν τη δύση.
Το φως θα χαθεί ότι και να κάνει,
όπως και να 'χει,
ασ' το να πάει να γαμηθεί.

Κάποτε πλάσματα όμορφα,
τώρα τέρατα ανθρωπόμορφα.
Οι φίλες της, οι γκόμενοι
και οι γείτονές της πτώματα.
Σκέφτεται ξημερώματα
"Είναι όλοι για πέταμα
ή είναι κατάθλιψης συμπτώματα;"

Και ζωγραφίζει χωρίς χρώματα,
τα σκίτσα αληθινά
μα τα πρόσωπά τους αγνώριστα.
Και οι σκιές στη ζωγραφιά
σκιές ανθρώπων που είχαν όνομα,
πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα.
Σκιές θα μείνουν μόνιμα.

Μόνος φόβος μην το κινητό της κλείσει,
μα η θλίψη δε θα σβήσει
με μια κλήση πριν τη δύση.
Το φως θα χαθεί ότι και να κάνει,
όπως και να 'χει,
ασ' το να πάει να γαμηθεί.

Μόνος φόβος μην το κινητό της κλείσει,
μα η θλίψη δε θα σβήσει
με μια κλήση πριν τη δύση.
Το φως θα χαθεί ότι και να κάνει,
όπως και να 'χει,
ασ' το να πάει να γαμηθεί.

Και κάθεται και γράφει.
Σε τρίτο πρόσωπο
είναι όλο το κείμενο
πονάει πολύ το δικό της να βάλει.
Και θέλω να της πω να μάθει,
ο πόνος δεν αλλάζει,
πάει με αυτόν που τα υπογράφει.

Ναι, πάει με αυτόν που τα υπογράφει.
Και έκανε λάθη. Χάθηκε και πλήγωσε,
ποτέ της δεν το αρνήθηκε
γιατί πάντα το πίστευε
ότι ο έχων κακές προθέσεις
είναι πάντα αυτός που κρύβεται.

Μα αυτό είναι απλά μια γνώμη,
πώς παλεύεις με τη γνώση
του ότι αργεί να ξημερώσει
όταν βρίσκεσαι σε πτώση;

Και φθείρεται εκθετικά,
ψάχνει ηλίου ακτίνες
να τη βάλουν σε πιο φωτεινή τροχιά
μα είναι από ποτέ πιο σκοτεινά.

Ο κόσμος γύρω της γυρνά
μα δεν το βλέπει και φρικάρει
και ό, τι φτιάχνει καταστρέφει.
Από μέσα της ουρλιάζει
μα η φωνή της δε βγαίνει και την τρελαίνει
που το σκοτάδι απλώνεται και δεν φεύγει.

Θυμάται ότι το παίζει κυνική
σε όσους δεν ξέρει
και γελάει.
Οι άμυνες τεράστιες
σε όποιον ξέρει να αγαπάει,
ψάχνει να βρει τι φταίει
μα το κεφάλι της μπουρδέλο
από ανασφάλειες,
σχέσεις άδειες
με γυναίκες και άντρες.

Από συγγενείς που την αδίκησαν,
από γονείς που δεν την κατάλαβαν,
από όσα δεν της αναγνώρισαν καν.
Από το φόβο της εκδήλωσης
στο φόβο της ταπείνωσης,
στην ανάγκη της λύτρωσης
απ' όσα την πολεμάν.

Ποτό στο ποτό,
άλλο ένα βράδυ που κάηκε απότομα
κοιτώντας την οθόνη του κινητού
για ένα όνομα,
ένα παράλογο κόλλημα.
Λες μια αγκαλιά να αρκεί
για να διορθωθεί το πρόβλημα;

Ποτό στο ποτό,
άλλο ένα βράδυ που κάηκε απότομα
κοιτώντας την οθόνη του κινητού
για ένα όνομα,
ένα παράλογο κόλλημα.
Μπορεί μια αγκαλιά να αρκεί
για να διορθωθεί το πρόβλημα;

Μόνος φόβος μην το κινητό της κλείσει,
μα η θλίψη δε θα σβήσει
με μια κλήση πριν τη δύση.
Το φως θα χαθεί ότι και να κάνει,
όπως και να 'χει,
ασ' το να πάει να γαμηθεί.

Μόνος φόβος μην το κινητό της κλείσει,
μα η θλίψη δε θα σβήσει
με μια κλήση πριν τη δύση.
Το φως θα χαθεί ότι και να κάνει,
όπως και να 'χει,
ασ' το να πάει να γαμηθεί.

Και τα λέμε το πρωί.

Скажемся утром

Мой единственный страх — что твой телефон сядет,
но печаль не уйдет,
одним звонком перед закатом.
Свет погаснет, что бы ты ни делала,
как бы то ни было,
к черту все.

Мой единственный страх — что твой телефон сядет,
но печаль не уйдет,
одним звонком перед закатом.
Свет погаснет, что бы ты ни делала,
как бы то ни было,
к черту все.

Когда-то прекрасные создания,
теперь чудовища человекоподобные.
Твои подруги, парни
и соседи — трупы.
Думаешь на рассвете:
"Все они на выброс
или это симптомы депрессии?"

И рисуешь без красок,
эскизы реальные,
но лица их неузнаваемы.
И тени на рисунке —
тени людей, у которых были имена,
платят той же монетой.
Тени останутся навсегда.

Мой единственный страх — что твой телефон сядет,
но печаль не уйдет,
одним звонком перед закатом.
Свет погаснет, что бы ты ни делала,
как бы то ни было,
к черту все.

Мой единственный страх — что твой телефон сядет,
но печаль не уйдет,
одним звонком перед закатом.
Свет погаснет, что бы ты ни делала,
как бы то ни было,
к черту все.

И сидит, пишет.
От третьего лица
весь текст,
слишком больно писать от своего.
И я хочу сказать ей, чтобы она знала,
боль не меняется,
она следует за тем, кто подписывается под ней.

Да, она следует за тем, кто подписывается под ней.
И она совершала ошибки. Терялась и ранила,
никогда этого не отрицала,
потому что всегда верила,
что имеющий дурные намерения
всегда прячется.

Но это всего лишь мнение,
как ты борешься со знанием
того, что рассвет еще не скоро,
когда ты падаешь?

И изнашивается экспоненциально,
ищет солнечные лучи,
чтобы поставить ее на более светлую орбиту,
но сейчас темнее, чем когда-либо.

Мир вокруг нее вращается,
но она не видит этого и пугается,
и все, что создает, разрушает.
Изнутри она кричит,
но ее голос не выходит, и это сводит ее с ума,
что тьма распространяется и не уходит.

Помнит, что притворяется циничной
с теми, кого не знает,
и смеется.
Защита огромная
от любого, кто умеет любить,
пытается найти, в чем дело,
но в ее голове бардак
из-за неуверенности,
пустых отношений
с женщинами и мужчинами.

От родственников, которые обидели ее,
от родителей, которые не поняли ее,
от того, что ей даже не признали.
От страха проявления
до страха унижения,
к потребности в избавлении
от всего, что с ней борется.

Напиток за напитком,
еще один вечер, который сгорел внезапно,
глядя на экран телефона
в поисках имени,
необъяснимая одержимость.
Может, одних объятий достаточно,
чтобы исправить проблему?

Напиток за напитком,
еще один вечер, который сгорел внезапно,
глядя на экран телефона
в поисках имени,
необъяснимая одержимость.
Может, одних объятий достаточно,
чтобы исправить проблему?

Мой единственный страх — что твой телефон сядет,
но печаль не уйдет,
одним звонком перед закатом.
Свет погаснет, что бы ты ни делала,
как бы то ни было,
к черту все.

Мой единственный страх — что твой телефон сядет,
но печаль не уйдет,
одним звонком перед закатом.
Свет погаснет, что бы ты ни делала,
как бы то ни было,
к черту все.

И скажемся утром.