Текст и перевод песни Irina - Inhimillinen Virhe

Inhimillinen Virhe

Missä se määritellään
Kuinka paljon kenenkin täytyy sietää
Yksi saa oikeudekseen
Loukata ja toisen täytyy ymmärtää
Väittävät et joskus mä muistutan sua
Sellaisen en tahtois antaa tapahtua
Enemmän kuin liikaa mä tehnyt olen
Etten sinuksi muuttuis
Liikaakin ääneen lausuttiin
Täydellisyyden varjosta
Ylös esille nousseesta
Ratkaisevasta virheestä
Siitä niin inhimillisestä
Joka petti korkeat toiveet
Rakennat uudet perustukset
Ideaalimaailmassa
Olis ehkä ollutkin mahdollista
Elää sun tahtos mukaan
Mut oisko siinäkään ollut paljoo mieltä
Kun muistetaan et lähtökohtaisestikaan
Sun omat ratkaisusi ei olleet kultaa
Eikä monet niistäkään jotka sä teit
Vaikka paremmin tiesit
Turhaakin paljon turhempaa
Täydellisyyden varjosta
Ylös esille nousseesta
Ratkaisevasta virheestä
Siitä niin inhimillisestä
Joka petti korkeat toiveet
Rakennat uudet perustukset
Ihan rehellisesti, paljonko kiinnostaa?
Jäit paljosta paitsi, pystytkö paikkaamaan?
Helposti pystyit kaikesta luopumaan
Miten paljon sä muistat? Mitä sä muistat?
Täydellisyyden varjosta
Ylös esille nousseesta
Ratkaisevasta virheestä
Siitä niin inhimillisestä
Joka petti korkeat toiveet
Rakennat uudet perustukset

Человеческая ошибка

Где это определяется,
Сколько каждый должен терпеть?
Один получает право
Обижать, а другой должен понимать.
Утверждают, что иногда я напоминаю тебе
Такой я не хотела бы стать.
Больше, чем слишком много я сделала,
Чтобы не стать тобой.
Слишком много сказано вслух
Из тени совершенства,
Всплывшей на поверхность,
О роковой ошибке,
Настолько человеческой,
Которая обманула высокие ожидания.
Ты строишь новые фундаменты
В идеальном мире
Возможно, было бы и возможно
Жить по твоей воле,
Но был ли бы в этом хоть какой-то смысл,
Если вспомнить, что изначально
Твои собственные решения не были золотыми,
Как и многие из тех, что ты принял,
Хотя знал лучше.
Слишком много суеты,
Из тени совершенства,
Всплывшей на поверхность,
О роковой ошибке,
Настолько человеческой,
Которая обманула высокие ожидания.
Ты строишь новые фундаменты.
Если честно, насколько тебе интересно?
Ты многого лишился, сможешь ли наверстать?
Ты легко смог от всего отказаться.
Сколько ты помнишь? Что ты помнишь?
Из тени совершенства,
Всплывшей на поверхность,
О роковой ошибке,
Настолько человеческой,
Которая обманула высокие ожидания.
Ты строишь новые фундаменты.