Текст и перевод песни Izabela Trojanowska - Nareszcie czuję

Uśmiechasz się, lubię Paryż
Szukamy w sobie uczuć, znowu świt
To szczęście trwa, jest już rano
A może wszystko się przyśniło
Może nie...?

Rozpalam płomień, a więc płonę.
Znowu dobrze mi jest

Gesty się kleją, zatapiam się.
Oczy całuję - poczułam łzę.
Szumi mi w głowie, faluje świat.
Rozmył się obraz, porwało nas.

Zabiera mnie, Twoje ciało
Nareszcie czuję
Kocham życie - życie mnie.
To szczęście trwa, znowu rano
Nieważne to, co było
Ważne to, co jest

Rozpalasz płomień, a więc płonę.
Znowu dobrze mi jest

Gesty się kleją, zatapiam się.
Oczy całuję - poczułam łzę.
Szumi mi w głowie, faluje świat.
Rozmył się obraz, porwało nas.

Ты улыбаешься, мне нравится Париж
Мы ищем в себе чувства, снова рассвет
Это счастье продолжается, уже утро
Или все приснилось
Может, и нет...?

Я разжигаю пламя, и поэтому я горю.
Мне снова хорошо

Жесты слипаются, я тону.
Глаза целуюсь-я почувствовала слезу.
У меня в голове шумит, мир вздымается.
Изображение размыто, нас похитили.

Он забирает меня, твое тело
Наконец-то я чувствую
Я люблю жизнь-жизнь меня.
Это счастье продолжается, снова утро
Неважно, что было
Важно то, что

Ты зажигаешь пламя, и я горю.
Мне снова хорошо

Жесты слипаются, я тону.
Глаза целуюсь-я почувствовала слезу.
У меня в голове шумит, мир вздымается.
Изображение размыто, нас похитили.