Текст и перевод песни Izabela Trojanowska - Nareszcie czuję

Nareszcie czuję

Uśmiechasz się, lubię Paryż
Szukamy w sobie uczuć, znowu świt
To szczęście trwa, jest już rano
A może wszystko się przyśniło
Może nie...?

Rozpalam płomień, a więc płonę.
Znowu dobrze mi jest

Gesty się kleją, zatapiam się.
Oczy całuję - poczułam łzę.
Szumi mi w głowie, faluje świat.
Rozmył się obraz, porwało nas.

Zabiera mnie, Twoje ciało
Nareszcie czuję
Kocham życie - życie mnie.
To szczęście trwa, znowu rano
Nieważne to, co było
Ważne to, co jest

Rozpalasz płomień, a więc płonę.
Znowu dobrze mi jest

Gesty się kleją, zatapiam się.
Oczy całuję - poczułam łzę.
Szumi mi w głowie, faluje świat.
Rozmył się obraz, porwało nas.

Наконец-то чувствую

Ты улыбаешься, мне нравится Париж,
Мы ищем чувства друг в друге, снова рассвет.
Это счастье длится, уже наступило утро,
А может, всё это мне приснилось?
Может, и нет...?

Я разжигаю пламя, и вот я горю.
Мне снова хорошо.

Жесты сливаются, я тону.
Целую твои глаза – и чувствую слезу.
В голове шумит, мир колышется.
Образ размылся, нас унесло.

Твоё тело уносит меня,
Наконец-то я чувствую,
Я люблю жизнь – и жизнь любит меня.
Это счастье длится, снова утро,
Неважно, что было,
Важно то, что есть.

Ты разжигаешь пламя, и вот я горю.
Мне снова хорошо.

Жесты сливаются, я тону.
Целую твои глаза – и чувствую слезу.
В голове шумит, мир колышется.
Образ размылся, нас унесло.