Текст и перевод песни Izabela Trojanowska - Ściany

Ściany

Myślał o mnie cały czas
Nie wiem czy zawsze dobrze
Patrzył jak w obrazek wciąż
Ciesząc mnie, że niemądrze
Mówił do mnie cały czas
Tyle, że nic ważnego
Zwodził mnie w ten oczach blask
Spojrzeń czar kochanego

Gdyby tak ściany miały głos
Każda z nich historię naszą zna
Mogłabym mocno zdziwić się
Słysząc że, tu zawiniłam ja

Pocałunki aż po świt
Potem dzień przesypiany
Każdy problem zaraz znikł
W jego dłoń zamykany

Gdyby tak ściany miały głos
Każda z nich historię naszą zna
Mogłabym mocno zdziwić się
Słysząc że, tu zawiniłam ja

Gdyby tak ściany miały głos
Każda z nich historię naszą zna
Mogłabym mocno zdziwić się
Słysząc że, tu zawiniłam ja

Les murs

Tu pensais à moi tout le temps
Je ne sais pas si c'était toujours bien
Tu me regardais comme un tableau
Me faisant plaisir de manière insensée
Tu me parlais tout le temps
Sauf que rien n'était important
Tu me séduisais avec l'éclat de tes yeux
Le charme de tes regards aimants

Si seulement les murs pouvaient parler
Chacun d'eux connaît notre histoire
Je serais très surprise
D'entendre que j'ai commis une erreur ici

Des baisers jusqu'à l'aube
Puis une journée à dormir
Tout problème disparaissait instantanément
Fermé dans ta main

Si seulement les murs pouvaient parler
Chacun d'eux connaît notre histoire
Je serais très surprise
D'entendre que j'ai commis une erreur ici

Si seulement les murs pouvaient parler
Chacun d'eux connaît notre histoire
Je serais très surprise
D'entendre que j'ai commis une erreur ici