Текст и перевод песни J:Морс - Дзесьці

Дзесьці

Дзесьці на шары ў абшары, мне помніцца
Паміж паўдневым і паўночным полюсам
Хлопчык з дзяўчынкай дыхалі ветрам
Ды пакахалі, напэўна, ад гэтага
Марылі мары, гулялі ў мафію
Ды выдумлялі сабе біяграфіі
Спалі на кафлі ў ваннай у спякоту
Жылі і не ведалі, што будзе потым
Але у яе вачах – выйсце
У яго вачах – толькі выхад на дах
Аднойчы ўсе скончыцца раптам
Напэўна, не так, як чакаць было варта
Ей будзе няемка, ен будзе трымацца
Да самых апошніх прыдуманных словаў
І доўга яшчэ будзе весці з гудкамі размову
І доўга яшчэ будзе весці з гудкамі размову
Дзесьці...
Дзесьці ў абшары на шары, мне помніцца
Паміж паўдневым і паўночным полюсам
Хлопчык с дзяўчынкай згубілі каханне
Нясмелае, чыстае, светлае, ранняе
Яно пажыло ды растала ў паветры
Забытае так незваротна сусветам
Яе нехта бачыў аж па-за экватарам
Ен трапіў ў ЧАЭС ды памер ліквідатарам
Але у яе вачах – выйсце
У яго вачах – толькі выхад на дах
Аднойчы ўсе скончылась раптам
Напэўна, не так, як чакаць было варта
Ей стала няемка, а ен усе трымаўся
Да самых апошніх прыдуманных словаў
І потым працягваў доўга з гудкамі размову
І потым працягваў доўга з гудкамі размову

Somewhere

Somewhere on a globe in the vast expanse, I seem to remember
Between the Southern and Northern Poles
A boy and a girl shared the same breath
And fell in love, I suppose, from this
They dreamed of dreams, played Maffia
And invented biographies for themselves
They slept on the tiles in the bathroom in the heat
They lived, unaware of what was to come
But in her eyes - an escape
In his eyes - only an exit to the roof
One day it will all end abruptly
Probably not the way one would expect
She will be speechless, he will hold on
Until the very last invented words
And for a long time he will continue to have conversations with the buzzers
And for a long time he will continue to have conversations with the buzzers
Somewhere...
Somewhere on the globe, I seem to remember
Between the Southern and Northern Poles
The boy and the girl lost their love
Timid, pure, bright, early
It lived and then dissolved into the air
Forgotten by the Universe ever so irreversibly
Someone saw her beyond the Equator
He ended up at Chernobyl and died as a liquidator
But in her eyes - an escape
In his eyes - only an exit to the roof
One day it all ended abruptly
Probably not the way one would expect
She became speechless, and he held on steadfastly
Until the very last invented words
And then he continued to talk to the buzzers for a long time
And then he continued to talk to the buzzers for a long time