Śmierć Poety - Jacek Bończyk перевод на английский

Śmierć Poety

Nie pomogły zastrzyki,
Recenzje i pomniki,
Ni kwaśne mleko:
Przyszedł szarlatan - szuja,
Obejrzał go, pobujał:
- Dementia praecox.

Toż radość była w domu,
Nareszcie koniec sromu,
Skończony kłopot!
Dozorca śmiał się setnie:
- Zaraz mu nitkę przetnie
Panna Atropos.

Żona klaskała w dłonie:
- Ach, przecie nadszedł koniec
Pijackich orgii.
Bólów miałam niemało,
Nareszcie twoje ciało
Wezmą do morgi.

Wszyscy stanęli kołem
Z czołem bardzo wesołem.
Prasa, kuzyni;
I szacowne to grono
Orzekło unisono:
- Dobrze tak świni!

Po co dziewki uwodził,
Nocą domy nachodził,
Sen rwąc dzieciątek;
I po co Pod Zegarem
Lał w brzucho wino stare
Świątek i piątek?

Zna go dobrze Warszawa:
Pożyczał - nie oddawał,
Nasienie drańskie;
A "poetyczne dale"
To byly te skandale
W Małej Ziemiańskiej.

Dobrze ci, stary draniu,
Za grzechy nad otchłanią
Inferna zwisasz.
Najprzód gwiazdy i róze,
Potem stołek w cenzurze -
Sprzedajny pisarz!

Tak to nadobne grono
Radziło unisono
W śmiertelnej sali.
A że lico miał bladsze
Orzekli: - Pewnie nadszedł
Koniec kanalii.

Zapachniały zefiry,
Brzękły potrójne liry,
Pierzchnęła tłuszcza.
Serce alkoholowe
Unieśli aniołowie
Na złotych bluszczach.

Death of a Poet

Shots didn't help,
Reviews and monuments,
Or sour milk:
A charlatan came - a scoundrel,
Examined him, swung him:
- Dementia praecox.

There was joy in the house,
Finally an end to the shame,
The trouble is over!
The caretaker laughed heartily:
- The thread will cut her soon
Miss Atropos.

The wife clapped her hands:
- Oh, the end is here at last
Of drunken orgies.
I've had some pain,
Finally your body
Will be taken to the morgue.

Everyone stood in a circle
With very cheerful foreheads.
The press, cousins;
And this esteemed crowd
Pronounced in unison:
- Good riddance to the swine!

Why did you seduce girls,
raided houses at night,
Tearing children's sleep;
And why at the Hour Under the Clock
Did you pour old wine into your belly
Weekdays and holidays?

Warsaw knows him well:
He borrowed - he didn't give back,
Scoundrel of a seed;
And "poetic distances"
These were the scandals
At the Little Gentry.

Serves you right, you old rascal,
For your sins over the abyss
Of hell you hang yourself.
First stars and roses,
Then a stool in the censorship office -
A venal writer!

So the comely crowd
Advised in unison
In the mortal halls.
And since his face was paler
They decreed: - Surely it's come
The end of a rogue.

Zephryus smelled,
Triple Lyres jingled,
The mob dispersed.
An alcoholic's heart
Angels raised
On golden ivy.