Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski feat. Przemyslaw Gintrowski & Zbigniew Łapiński - Autoportret Witkacego (Witkacy)

Autoportret Witkacego (Witkacy)

Patrzę na świat z nawyku
Więc to nie od narkotyków
Mam czerwone oczy doświadczalnych królików
Wstałem właśnie od stołu
Więc to nie z mozołu
Mam zaciśnięte wargi zgłodniałych Mongołów

Słucham nie słów lecz dźwięków
Więc nie z myśli fermentu
Mam odstające uszy naiwnych konfidentów
Wszędzie węszę bandytów
Więc nie dla kolorytu
Mam typowy cień nosa skrzywdzonych Semitów

Widzę kształt rzeczy w ich sensie istotnym
I to mnie czyni wielkim oraz jednokrotnym
W odróżnieniu od was którzy Państwo wybaczą
Jesteście wierszem idioty odbitym na powielaczu
Jesteście wierszem idioty odbitym na powielaczu

Dosyć sztywną mam szyję
I dlatego wciąż żyję
Że polityka dla mnie to w krysztale pomyje
Umysł mam twardy jak łokcie
Więc mnie za to nie kopcie
Że rewolucja dla mnie to czerwone paznokcie

Wrażliwym jest jak membrana
Zatem w wieczór i z rana
Trzęsę się jak śledziona z węgorza wyrwana
Zagłady świata się boję
Więc dla poprawy nastroju
Wrzeszczę jak dziecko w ciemnym zamknięte pokoju

Ja bardziej niż wy jeszcze krztuszę się i duszę
Ja częściej niż wy jeszcze żyć nie chcę a muszę
Ale tknąć się nikomu nie dam i dlatego
Gdy trzeba będzie sam odbiorę światu Witkacego

Автопортрет Виткация (Виткаций)

Смотрю на мир по привычке,
Значит, это не от наркотиков.
У меня красные глаза подопытных кроликов.
Только что встал из-за стола,
Значит, это не от труда.
У меня сжатые губы голодных монголов.

Слушаю не слова, а звуки,
Значит, не от брожения мыслей.
У меня оттопыренные уши наивных стукачей.
Всюду чую бандитов,
Значит, не для колорита.
У меня типичная тень носа обиженных семитов.

Вижу форму вещей в их существенном смысле,
И это делает меня великим и неповторимым.
В отличие от вас, которые, простите,
Вы — стих идиота, отпечатанный на копировальной машине.
Вы — стих идиота, отпечатанный на копировальной машине.

Довольно жесткая у меня шея,
И поэтому я всё ещё жив,
Потому что политика для меня — это помои в хрустале.
Ум у меня твердый, как локти,
Поэтому не пинайте меня за это,
Что революция для меня — это красные ногти.

Чувствителен, как мембрана,
Поэтому вечером и утром
Дрожу, как селезенка, вырванная из угря.
Боюсь конца света,
Поэтому для поднятия настроения
Кричу, как ребенок, запертый в темной комнате.

Я больше, чем вы, еще задыхаюсь и давлюсь,
Я чаще, чем вы, еще не хочу жить, но должен.
Но тронуть себя никому не дам, и поэтому,
Когда понадобится, сам лишу мир Виткация.