Arka Noego (Arrasy wawelskie) - Jacek Kaczmarski feat. Przemyslaw Gintrowski & Zbigniew Lapinski перевод на немецкий

Arka Noego (Arrasy wawelskie)

W pełnym słońcu w środku lata
Wśród łagodnych fal zieleni
Wre zapamiętała praca
Stawiam łódź na suchej ziemi

Owad w pąku drży kwitnącym
Chłop po barki brodzi w życie
Ja pracując w dzień i w nocy
Mam już burty i poszycie

Budujcie arkę przed potopem
Dobądźcie na to swych wszystkich sił
Budujcie arkę przed potopem
Choćby tłum z waszej pracy kpił
Ocalił trzeba co najdroższe
A przecież tyle już tego jest
Budujecie arkę przed potopem
Odrzućcie dziś każdy zbędny gest

Muszę taką łódź zbudować
By w niej całe życie zmieścić
Nikt nie wierzy w moje słowa
Wszyscy mają ważne wieści

Ktoś się o majątek kłóci
Albo łatwy węszy żer
Za nim się ze snu obudzi
Będę miał już maszt i ster

Budujcie arkę przed potopem
Niech was nie mami głupców chór
Budujcie arkę przed potopem
Słychać już grzmot burzowych chmur
Zostawicie kłótnie swe na potem
Wiarę przeczuciom dajcie raz
Budujecie arkę przed potopem
Za nim w końcu pochłonie was

Każdy z was jest łodzią w której
Możne się z potopem mierzyć
Cało wyjść z burzowej chmury
Musi tylko w to uwierzyć

Lecz w ulewie grzmot za grzmotem
I za późno krzyk na trwogę
I za późno usta z błotem
Wypluwają mą przestrogę

Budujecie arkę przed potopem
Słyszę sterując w serce fal
Budujcie arkę przed potopem
Krzyczy ten co się przedtem śmiał
Budujcie arkę przed potopem
Naszych nad własnym losem łez
Budujecie arkę przed potopem
Na pierwszy i na ostatni chrzest

Arches Noah (Wawel-Tapisserien)

In voller Sonne, mitten im Sommer,
inmitten sanfter grüner Wellen,
wütet eine unvergessliche Arbeit –
ich baue ein Boot auf trockenem Land.

Ein Insekt zittert in der blühenden Knospe,
ein Mann watet bis zur Hüfte im Leben,
ich arbeite Tag und Nacht
und habe schon Bordwände und Beplankung.

Baut die Arche vor der Sintflut, meine Schöne,
wendet all eure Kräfte dafür auf.
Baut die Arche vor der Sintflut,
auch wenn die Menge eure Arbeit verspottet.
Das Teuerste muss gerettet werden,
und davon gibt es schon so viel.
Baut die Arche vor der Sintflut, meine Holde,
verzichtet heute auf jede unnötige Geste.

Ich muss ein solches Boot bauen,
dass das ganze Leben darin Platz findet.
Niemand glaubt meinen Worten,
alle haben wichtige Neuigkeiten.

Jemand streitet um Vermögen
oder wittert leichte Beute.
Bevor er aus dem Schlaf erwacht,
habe ich schon Mast und Steuer.

Baut die Arche vor der Sintflut, meine Liebste,
lasst euch nicht vom Chor der Narren täuschen.
Baut die Arche vor der Sintflut,
man hört schon den Donner der Gewitterwolken.
Verschiebt eure Streitereien auf später,
schenkt den Vorahnungen einmal Glauben.
Baut die Arche vor der Sintflut, meine Süße,
bevor sie euch endgültig verschlingt.

Jeder von euch ist ein Boot, in dem
man sich der Flut stellen kann.
Um heil aus der Gewitterwolke zu kommen,
muss man nur daran glauben.

Doch im Wolkenbruch folgt Donner auf Donner,
und zu spät ist der Schrei der Angst,
und zu spät spucken die Münder mit Schlamm
meine Warnung aus.

Baut die Arche vor der Sintflut, meine Angebetene,
höre ich, wie ich ins Herz der Wellen steuere.
Baut die Arche vor der Sintflut,
schreit der, der vorher lachte.
Baut die Arche vor der Sintflut,
unserer Tränen über das eigene Schicksal.
Baut die Arche vor der Sintflut, meine Schöne,
für die erste und die letzte Taufe.