Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Czary skuteczne na swary odwieczne

Czary skuteczne na swary odwieczne

Wielkie jest na czary zapotrzebowanie
W czasach niespokojnych królestwa bez stosów.
Wierzy w nie lud prosty, wierzą pretorianie
Rymując formuły na odmianę losu
I na pozbywanie się
Strapień i osób.

Ulep kukłę wroga twego
Podobieństwa niechybnego,
Na niej szpilą jego imię
Wypisz wraz z imieniem Złego.
Zaczem nocą spal w kominie
A w męczarniach wróg twój zginie.

Szpila z brązu, pszczeli wosk
I uwolnisz się od trosk.

Słychać z ust dostojnych hasła i zaklęcia,
Goreją złe oczy rzucając uroki
A zauroczeni nie mają pojęcia
Że już ostateczne zapadły wyroki,
Ścięty łeb kurczęcia
A ciało - w podskoki.

Weź wisielca język suchy,
Krew nieczystą polatuchy
I w miedzianym trzyj moździerzu.
Dodaj wino mszalne z kruchty,
Uczyń napar, wypij świeży,
A świat w słowa twe uwierzy.

Język trupa, kurwy śluz,
A, co powiesz - to już mus.

Płyną ulicami magiczne opary,
Chodzą prostaczkowie szczęściem oczadzeni,
Zgrzytają zębami ofiary niewiary,
Że w tej kuchni nie piekli pieczeni.
Cuda to, czy czary,
Że się świat odmienił?

Grosz ostatni żebrakowi
Zabierz, daj czarownikowi
I się brzmieniem zaklęć odurz
Zaczem głowę workiem owiń
I z wysokich rzuć się schodów
To nie zaznasz więcej głodu.

Jak nie wierzysz - to się módl,
Cóż jest w końcu - ziemski głód?

Действенные чары от вечных ссор

Велик спрос на чары, милая,
В тревожные времена королевства без костров.
В них верят люди простые, верят преторианцы,
Рифмуя формулы для изменения судьбы
И для избавления
От печалей и персон.

Слепи куклу врага твоего,
Несомненного сходства,
На ней иглой имя его
Напиши вместе с именем Злого.
Затем ночью сожги в камине,
И в мучениях враг твой погибнет.

Игла из бронзы, пчелиный воск,
И избавишься ты от тревог.

Слышны из уст досточтимых лозунги и заклинания,
Горят злые глаза, наводя чары,
А завороженные не имеют понятия,
Что уже окончательные вынесены приговоры,
Отсечена голова цыпленка,
А тело — в подскоки.

Возьми язык висельника сухой,
Кровь нечистую летучей мыши
И в медной ступке разотри.
Добавь вино мессное из ризницы,
Сделай настой, выпей свежий,
И мир в слова твои поверит.

Язык трупа, слизь блудницы,
И что скажешь — то неминуемо.

Плывут по улицам магические испарения,
Хунт простаки, счастьем одурманенные,
Скрежещут зубами жертвы неверия,
Что в этой кухне не пекли жаркого.
Чудеса ли это, или чары,
Что мир изменился?

Последнюю монету у нищего
Отними, дай колдуну,
И звучанием заклинаний опьянись,
Затем голову мешком обмотай
И с высоких ступеней бросайся,
Тогда больше не узнаешь голода.

Если не веришь — то молись,
Что ж такое, в конце концов — земной голод?