Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Inżynierowie z Petrobudowy

Nie pękaj koleś, nie łam się, przecie
To o nas wczoraj stało w gazecie:
Pisała sama "Trybuna Ludu",
Że nas pociąga romantyzm budów.
W takim pisaniu nie ma usterek...
Postaw literek, niech brzękną szkła!
Przed nami naród odkrywa głowy:
Inżynierowie z Petrobudowy!
Kładziemy lachę, niech brzękną szkła,
Budowniczowie na 102!

Pić życia rozkosz, a cóż nam to szkodzi?
Nawet PKS do nas dochodzi,
A w zeszłe święto miałem kobitę,
Co miała obie nogi umyte.
W Warszawie Ptaszyn niech zdziera płuca,
Niech tańczy Gruca, Holoubek gra.
My tutaj mamy program gotowy,
Inżynierowie z Petrobudowy.
Kładziemy lachę, niech brzękną szkła,
Budowniczowie na 102!

Ciężko się żyje o suchym chlebie,
Za to nikt grobów nam nie rozgrzebie.
Szatkuj dwie zmiany zimą i latem,
Wyśpisz się w piachu pod kombinatem.
Rąk trzeba wiele, pomników mało,
Kogoś złamało, lecz życie trwa.
Więc niechaj zabrzmi slogan bojowy:
Inżynierowie z Petrobudowy,
Kładziemy lachę, niech brzękną szkła,
Budowniczowie na 102!

Choć nie ma w kabzie srebra ni złota
Przyda się przecież nasza robota.
Dopchamy wreszcie, w którymś tam roku,
Do wojny, co to ma być o pokój.
Co oszczędzimy, to ktoś ukradnie,
Idzie składnie, jakoś się pcha.
Więc wykonajmy plan narodowy,
Inżynierowie z Petrobudowy,
Kładziemy lachę, niech brzękną szkła,
Budowniczowie na 102!

Не ломайся, чувак, не ломайся.
Это о нас вчера было в газете:
Писала сама "Трибуна народа",
Что нас привлекает романтизм стройки.
В таком письме нет сбоев...
Поставь буквы, пусть звенят стекла!
Перед нами народ раскрывает головы:
Инженеры из нефтебазы!
Ставим Ляху, пусть звенят стекла,
Строители на 102!

Пить жизнь наслаждение, и что нам это вредит?
Даже автобус до нас доходит,
А в прошлый праздник у меня была женщина,
У нее обе ноги были вымыты.
В Варшаве Пташин пусть сдирает легкие,
Пусть танцует Грука, Голубек играет.
У нас тут программа готова.,
Инженеры из нефтебазы.
Ставим Ляху, пусть звенят стекла,
Строители на 102!

Трудно жить о сухом хлебе,
За это никто могилы нам не согреет.
Слякоть две смены зимой и летом,
Ты будешь спать в песке под комбинатом.
Рук нужно много, памятников мало,
Кто-то сломал, но жизнь продолжается.
Так пусть прозвучит боевой лозунг:
Инженеры из Петробудово,
Ставим Ляху, пусть звенят стекла,
Строители на 102!

Хотя ни серебра, ни злотых в Кабзе нет.
Нам не помешает наша работа.
Мы втиснем наконец, в какой-нибудь там год,
Для войны, что это должно быть за мир.
Что мы сэкономим, то кто-то украдет,
Идет синтаксис, как-то толкается.
Итак, давайте выполним национальный план,
Инженеры из Петробудово,
Ставим Ляху, пусть звенят стекла,
Строители на 102!