Kazimierz Wierzyński - Jacek Kaczmarski перевод на русский

Kazimierz Wierzyński

Kielich pór roku zgłębiając wielekroć
Można dotrzeć do Stanów Zjednoczonych Duszy
Kiedy sprzeczności się ze sobą zetkną
Jedno jeszcze pragnienie nieodmiennie suszy

Zgubić za sobą ból, gorycz i żal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal
Zgubić za sobą ból

Unieść się ponad spiekotę epoki
Śmignąć przez ściany dymów z jednego odbicia
Przeskoczyć wieczność w jednym mgnieniu oka
I pobić rekord świata w długości przeżycia

Opaść w zaświecie jak świetlisty szal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

Zaświat wygląda jak przedświat dziecięcy
Jeśli wojna to tylko z błękitem zieleni
Popłoch jedynie słonecznych zajęcy
Jeśli stronnictw rozgrywki to stronnictw strumieni

Jeśli ofiara to z wiatru i fal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

A w samym środku jest muzeum grozy
Czarnych polonezów, strojów i ustrojów
Poustawianych w nierozumne pozy
Jak płomieni języki zastygłe w podboju

I nikt nie pojmie szeptu ciemnych sal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

Zaświat to przecież kresy naszych marzeń
Rajów utraconych w dzieciństwie, rubieże
Gdzie z kapeluszem w ręku mówią twarze
"Miło znów Pana ujrzeć Panie Kazimierzu!"

Gdzie uroczyście trwa najświętsza z gal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

Казимеж Вежинский

Иссушив чашу времён года до дна,
Можно достичь Соединённых Штатов Души.
Когда противоречия столкнутся меж собой,
Одно лишь желание неизменно томит.

Оставить позади боль, горечь и печаль,
В последнем прыжке в бесконечную даль,
Оставить позади боль.

Взлететь над зноем эпохи,
Пронзить стены дыма одним отражением,
Перескочить вечность в мгновение ока,
И побить мировой рекорд по продолжительности жизни.

Упасть в загробный мир, как светлый шарф,
В последнем прыжке в бесконечную даль.

Загробный мир похож на предмир детства,
Если война, то только с лазурью зелени,
Паника лишь солнечных зайчиков,
Если борьба партий, то борьба ручьёв.

Если жертва, то из ветра и волн,
В последнем прыжке в бесконечную даль.

А в самом центре — музей ужаса,
Чёрных полонезов, нарядов и строёв,
Расставленных в неразумные позы,
Как языки пламени, застывшие в завоевании.

И никто не поймёт шёпота тёмных зал,
В последнем прыжке в бесконечную даль.

Ведь загробный мир — это предел наших мечтаний,
Раёв, утраченных в детстве, рубежи,
Где со шляпой в руке говорят лица:
"Рады снова Вас видеть, пан Казимеж!"

Где торжественно длится святейший из балов,
В последнем прыжке в бесконечную даль.