Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Lirnik i tłum

Lirnik i tłum

Idzie ślepy lirnik z pochyloną głową
Krajem spustoszonym nawałami chwały
Nasłuchuje głosów, które brzmią grobowo
Śpiewa o przeszłości za kusztyk gorzały

Jest w gorzale prawda, ból jest i zabawa
Zamęt w pustych głowach, interes w zamęcie
Nic nie wiedzą ludzie, więc pytają Dziada
"Mów, co mamy robić? Mów, co z tego będzie?"

Z pismem błyskawic obyte źrenice
Tak się rozwarły, że wzrok z nich wyplusnął
Gdy grom się w pomruk obrócił i w ciszę
W której świt chmurny przykucnął
Nie wiem, co będzie, bom ślepy wędrowiec
Lira ma za mnie przebiera w tematach
Stara nadzieja czy cierpienia nowe?
Kabza czy nowa krucjata?

Pioruny prądem nabiły tę ziemię
Znów zawiązują się konfederacje
Rozprasza się pospolite ruszenie
Posągi stoją na warcie
Kruszy się jedne, a kuje kolejne
Kując i zbroje przy tym, i kosy
Stare sztandary nieznana dłoń przejmie
Ze sztandarami i losy

Skończył ślepy lirnik, co zostało wypił
Poszedł w swoją drogę przez popiół i śnieg
I pytają ludzie, "Wróż to czy polityk?"
"Wariat czy poeta? Czy to wieszcz czy szpieg?"

Wywracają każde proroctwo na nice
Kłócą się o znaki magiczne wśród pomstw
A on pod powieką widzi błyskawice
Słyszy ciszę, co w pomruk się zmienia i w grom

Лирник и толпа

Идет слепой лирник, склонив голову,
По краю, опустошенному бурями славы.
Вслушивается в голоса, что звучат гробово,
Поет о прошлом за глоток водки, моя славная.

В водке есть правда, боль есть и веселье,
Смятение в пустых головах, интерес в смятении.
Ничего не знают люди, поэтому спрашивают Старца,
"Скажи, что нам делать? Скажи, что из этого будет, родная?"

К письму молний привыкшие зрачки
Так раскрылись, что взгляд из них выплеснулся,
Когда гром обратился в рокот и в тишь,
В которой хмурый рассвет притаился.
Не знаю, что будет, ибо я слепой странник,
Лира за меня перебирает темы.
Старая надежда или новые страдания?
Сбор подаяния или новый крестовый поход, милая?

Молнии током зарядили эту землю,
Вновь завязываются конфедерации.
Расходится народное ополчение,
Статуи стоят на страже.
Рушатся одни, а куются новые,
Куя при этом и доспехи, и косы.
Старые знамена неизвестная рука примет,
Вместе со знаменами и судьбы.

Закончил слепой лирник, допил остатки,
Пошел своей дорогой через пепел и снег.
И спрашивают люди: "Предсказатель это или политик?"
"Сумасшедший или поэт? Пророк или шпион, дорогая?"

Выворачивают каждое пророчество наизнанку,
Спорят о магических знаках среди лжи.
А он под веками видит молнии,
Слышит тишину, что в рокот превращается и в гром.