Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Rozmowa

Rozmowa

Pan śpiewak, świat widzi ponuro
Wciąż tylko o stosach i grobach
Pan wiesza, poddaje torturom
Głos pana to wieczna żałoba
Że trwają - pan za złe ma murom
A mnie się to życie podoba!
Proszę pani, ja życie lubię
W jego prawdzie i w jego złudzie
Ale człowiek dąży ku zgubie
Wiedzieć o tym nie chcą ludzie
Człowiek dąży ku zgubie
Wiedzieć o tym nie chcą ludzie
Właśnie, ludzie, niech pan pomyśli
Starczy im prawdziwych przepaści
A najgorsze - jeszcze się przyśni
W cierpieniu - wszyscy są właśni
Pan mówi, że życie to czyściec
A oni pragnęliby baśni
Proszę pani, przecież to robię
Opowiadam baśnie, choć smutne
Kim by był niepojęty człowiek
Bez braci Grimm prawdy okrutnej?
Kim by był niepojęty człowiek bez braci Grimm, prawdy okrutnej
Właśnie, prawda, o co pan pyta?
Obcy panu brak wątpliwości
To pan śpiewa, co pan przeczytał
Po prostu świat w książkę uprościł
Pan gra, kiedy wszechświat zgrzyta
Pan przeczy człowieczej miłości!
Proszę pani, cierpieć się staram
Starczy spytać żony i dzieci
Kocham, miłość - księga stara
Którą warto Bogu polecić
Kocham miłość księga stara - którą warto Bogu polecić
Właśnie, Bóg, pan Boga nie lubi
Ale mówi, że wciąż Go szuka
W pańskich trwogach można się zgubić
Pojąć sztukę pańską, to sztuka
Pan publicznie z losem się czubi
Jaka z tego dla nas nauka?
Proszę pani, proszę nie czekać
Na nauki, tezy i wnioski
Jestem egzemplarz człowieka
A to znaczy - diabli, czyśćcowy i boski
Jestem egzemplarz człowieka - diabli, czyśćcowy i boski

Разговор

Господин певец, мир видите Вы мрачно,
Всё только о кострах да о могилах.
Вы вешаете, подвергаете пыткам,
Ваш голос — вечный плач, жалобы.
Что стены стоят — Вы в обиде,
А мне эта жизнь по душе!
Сударыня, я жизнь люблю,
В её правде и в её обмане.
Но человек стремится к погибели,
Знать об этом люди не хотят.
Человек стремится к погибели,
Знать об этом люди не хотят.
Вот именно, люди, Вы подумайте,
Хватает им настоящих пропастей,
А хуже всего — ещё приснится,
В страдании — все свои.
Вы говорите, что жизнь — чистилище,
А они желали бы сказки.
Сударыня, ведь я это и делаю,
Рассказываю сказки, хоть и грустные.
Кем бы был непостижимый человек
Без жестокой правды братьев Гримм?
Кем бы был непостижимый человек без братьев Гримм, жестокой правды?
Вот именно, правда, о чём Вы спрашиваете?
Вам, чужому, не хватает сомнений.
Вы поёте то, что прочитали,
Просто мир в книгу упростили.
Вы играете, когда Вселенная скрипит,
Вы отрицаете человеческую любовь!
Сударыня, я стараюсь страдать,
Спросите жену и детей.
Люблю, любовь — книга старая,
Которую стоит Богу доверить.
Люблю, любовь — книга старая, которую стоит Богу доверить.
Вот именно, Бог, Вы Бога не любите,
Но говорите, что всё ещё Его ищете.
В Ваших страхах можно заблудиться,
Понять Ваше искусство — это искусство.
Вы публично с судьбой спорите,
Какая из этого для нас наука?
Сударыня, прошу не ждать
Наук, тезисов и выводов.
Я — экземпляр человека,
А это значит — дьявольский, чистилищный и божественный.
Я — экземпляр человека — дьявольский, чистилищный и божественный.