Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Syn Marnotrawny

Syn Marnotrawny

Jestem młody, nie mam nic i mieć nie będę.
Wokół wszyscy na wyścigi się bogacą,
Są i tacy, którym płcą nie wiem za co,
Ale cieszą się szacunkiem i urzędem,
Bo czas możliwości wszelakich ostatnio nam nastał...
Mogę włóczyć się i żyć z czego popadnie,
Mogę okraść kantor, kościół czy przekupkę,
Żyć z nierządu albo doić chętną wdówkę,
Paradować syty i ubrany ładnie -
A chyłkiem jak złodziej o zmroku wymykam się z miasta...
Mogłem uczyć się na księdza lub piekarza
(Duch i ciało zawsze potrzebują strawy),
Na wojaka mogłem iść i zażyć sławy,
Co wynosi i przyciąga bo przeraża,
A młodość to ponoć przygoda, a wojsko to szkoła...
Mogłem włączyć się do bandy rzezimieszków,
Niepodzielnie rządzić lasem lub rozstajem,
Zostać mnichem i dalekie zwiedzać kraje,
Rozgrzeszając niespokojne dusze z grzeszków,
A chyłkiem przez życie przemykam i drżę, gdy ktoś woła...
Jestem młody, jestem nikim - będę nikim.
Na gościncach zdarłem buty i kapotę.
Nie obchodzi mnie co będzie ze mną potem,
Tylko chciałbym gdzieś odpocząć od paniki,
Co goni mnie z miejsca na miejsce o głodzie i chłodzie...
Ludzie, których widzę - stoją do mnie tyłem:
Ten pod bramą leje, ów na pannę czeka.
Nawet pies znajomy na mój widok szczeka...
Sam się z życia nader sprawnie obrobiłem,
Więc chyłkiem powracam do domu o zmroku - jak złodziej.
Jakaś ciepła mnie otacza cisza wokół,
Padam z nóg i czuję ręce na ramionach,
Do nóg czyichś schylam głowę, jak pod topór.
Moje stopy poranione świecą w mroku,
Lecz panika - nie wiem skąd wiem - jest już dla mnie skończona...

Блудный сын

Я молод, у меня ничего нет и не будет.
Вокруг все наперегонки богатеют,
Есть и такие, которым платят, не знаю за что,
Но они пользуются уважением и занимают должности,
Ведь время всяческих возможностей недавно для нас настало...
Могу слоняться и жить чем попало,
Могу ограбить обменник, церковь или торговку,
Жить развратом или доить охотную вдову,
Щеголять сытым и нарядно одетым -
А тайком, как вор, в сумерках выскальзываю из города...
Мог учиться на священника или пекаря
(Дух и тело всегда нуждаются в пище),
Мог пойти в солдаты и вкусить славы,
Которая возвышает и притягивает, потому что пугает,
А молодость — это, мол, приключение, а армия — школа...
Мог примкнуть к банде разбойников,
Безраздельно властвовать лесом или перекрестком,
Стать монахом и дальние страны посещать,
Отпуская грехи беспокойным душам,
А тайком по жизни пробираюсь и дрожу, когда кто-то зовет...
Я молод, я никто - и буду никем.
На больших дорогах износил ботинки и кафтан.
Меня не волнует, что будет со мной потом,
Только хотел бы где-нибудь отдохнуть от паники,
Которая гонит меня с места на место в голоде и холоде...
Люди, которых я вижу - стоят ко мне спиной:
Тот у ворот мочится, этот на девушку ждет.
Даже знакомая собака при виде меня лает...
Сам себя из жизни весьма ловко обчистил,
Поэтому тайком возвращаюсь домой в сумерках - как вор.
Какая-то теплая тишина окружает меня,
Падаю с ног и чувствую руки на плечах,
К чьим-то ногам склоняю голову, как под топор.
Мои израненные ступни светятся в темноте,
Но паника - не знаю, откуда знаю - для меня уже окончена...