Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Trylogia: Pan Podbipięta

Trylogia: Pan Podbipięta

- Krwi, krwi, krwi! - krzyczał pan Zagłoba
Na widok trupa pana Podbipięty.
- Krwi! - zawrzasnęła zbaraska załoga
A Litwin chwiał się, do belek przybity
Święty Sebastian strzałami przeszyty
Słodki, niewinny, cichy, obojętny.
Rycerz bez skazy, co jak smok gruchotał
Czerń (co jest czerń? Dzisiaj nie ma czerni)
Na jasnej twarzy ślad grotu i cnota,
Której się Longin radośnie wyzbyłby
Po tym, jak jednym ciosem zerwał trzy łby
Ludzi, o których wierzył - że niewierni...
Lecz przecież krew ta jest tak miła Bogu,
Że zaraz kreskę w niebieskim rejestrze
Zarabiał szlachcic siekąc tępych wrogów
Co tylko po to wchodzili w granice
Słabej, lecz wiecznej Rzeczypospolitej
Aby się mogła na ich trupach wesprzeć.
Kiedy Zagłoba pił miód (nie dla chamów)
Picie to było inne, niż Bohuna:
Horyłka, beczka dziegciu, wymiar stanu
Nieszczęśliwego, dzielnego Kozaka,
Co śmiał kniaziównę kochać - zawadiaka -
Cham, co boskiego się nie zląkł pioruna.
I na paliki zaostrzone świeżo
Gładko nizali się stron cierpiętnicy.
Król płakał, modlił się, głęboko wierząc
Że hekatomba historię oczyści
Jak wiatr las czyści ze sczerniałych liści
By pole bitwy gniło dla winnicy.
- Krwi, krwi, krwi! - krzyczał pan Zagłoba
I krew się lała sprawiedliwie, szczodrze;
Lecz pan Longinus, rycerstwa ozdoba
Nie mógł pozornych tryumfów być już świadkiem,
Grymasem śmierci dając znać ukradkiem
Że wie zbyt wiele, by było mu dobrze.

Trilogy: Pan Podbipięta

- Blood, blood, blood! - cried out Pan Zagłoba
At the sight of Pan Podbipięta's corpse.
- Blood! - roared the garrison of Zbaraz
And the Lithuanian swayed, nailed to the beams
Saint Sebastian pierced with arrows
Sweet, innocent, quiet, indifferent.
A knight without blemish, who like a dragon crushed
Blackness (what is blackness? Today there is no blackness)
On his fair face the trace of an arrowhead and virtue,
Which Longinus would have gladly cast off
After he had severed three heads with a single blow
Of men whom he believed - that they were infidels...
But surely this blood is so dear to God,
That immediately a line in the blue register
Was earned by the nobleman for slaying his blunt enemies
Who only entered the borders of
The weak, but eternal, Polish-Lithuanian Commonwealth
So that it could rest on their corpses.
When Zagłoba drank mead (not for peasants)
That drinking was different from Bohun's:
Horilka, a barrel of tar, the measure of a state
Of an unfortunate, brave Cossack,
Who dared to love the princess - a daredevil -
A peasant who was not afraid of the divine thunderbolt.
And on the freshly sharpened stakes
The local sufferers smoothly threaded themselves.
The king wept, prayed, deeply believing
That the hecatomb would purify history
As the wind cleanses the forest of blackened leaves
So that the battlefield might rot for the vineyard.
- Blood, blood, blood! - cried out Pan Zagłoba
And blood flowed justly, generously;
But Pan Longinus, the ornament of chivalry
Could no longer be a witness to the feigned triumphs,
Giving a hint with the grimace of death
That he knew too much to be at ease.