Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Wojna Postu Z Karnawałem

Wojna Postu Z Karnawałem

Niecodzienne zbiegowisko na śródmiejskim rynku
W oknach, bramach i przy studni, w kościele i w szynku.
Straganiarzy, zakonników, błaznów i karzełków
Roi się pstrokate mrowie, roi się wśród zgiełku.
Praca stała się zabawą, a zabawa - pracą:
Toczą się po ziemi kości, z kart się sypią wióry,
Nic nie znaczy, ten co nie gra, ci co grają - tracą
Ale nie odróżnić w ciżbie, który z nich jest który.
W drzwiach świątyni na serwecie krzyże po trzy grosze,
Rozgrzeszeni wysypują się bocznymi drzwiami.
Klęczą jałmużnicy w prochu pomiędzy mnichami,
Nie odróżnić, który święty, a który świętoszek.
Oszalało miasto całe,
Nie wie starzec ni wyrostek
Czy to post jest karnawałem,
Czy karnawał - postem!
Dosiadł stulitrowej beczki kapral kawalarzy
Kałdun - tarczą, hełmem - rechot na rozlanej twarzy.
Zatknął na swej kopii upieczony łeb prosięcia,
Będzie żarcie, będzie picie, będzie łup do wzięcia.
Przeciw niemu - tron drewniany zaprzężony w księży,
A na tronie wychudzony tkwi apostoł postu.
Już przeprasza Pana Boga za to, że zwycięży,
A do ręki zamiast kopii wziął Piotrowe Wiosło.
Prześcigają się stronnicy w hasłach i modlitwach,
Minstrel śpiewa jak to stanął brat przeciwko bratu.
W przepełnionej karczmie gawiedź czeka rezulatu,
Dziecko macha chorągiewką - będzie wielka bitwa.
Oszalało miasto całe...
Siedzę w oknie, patrzę z góry, cały świat mam w oku,
Widze co kto kradnie, gubi, czego szuka w tłoku.
Zmierzchem pójdę do kościoła, wyspowiadam grzeszki,
Nocą przejdę się po rynku i pozbieram resztki.
Z nich karnawałowo-postną ucztą jak się patrzy
Uraduję bliski sercu ludek wasz żebraczy.
Żeby w waszym towarzystwie pojąć prawdę całą:
Dusza moja - pragnie postu, ciało - karnawału!

Война Поста с Карнавалом

Необычное столпотворение на рыночной площади,
В окнах, арках и у колодца, в церкви и в трактире.
Торговцев, монахов, шутов и карликов
Пестрая толпа кишит, кишит в этом гаме.
Работа стала забавой, а забава - работой:
Катятся по земле кости, с карт слетает стружка,
Ничего не значит тот, кто не играет, играющие - теряют,
Но не различить в толпе, кто из них кто.
В дверях храма на салфетке крестики по три гроша,
Отпущенные грехи высыпаются боковыми дверьми.
Нищие стоят на коленях в пыли среди монахов,
Не различить, кто святой, а кто ханжа.
Сошел с ума весь город,
Не знает ни старик, ни юнец,
То ли пост это карнавал,
То ли карнавал - пост!
Уселся на столитровую бочку капрал кавалеристов,
Живот - щит, шлем - хохот на раскрасневшемся лице.
Насадил на копье запеченную голову поросенка,
Будет еда, будет питье, будет добыча.
Против него - деревянный трон, запряженный в священников,
А на троне сидит исхудавший апостол поста.
Уже просит прощения у Господа за то, что победит,
А в руку вместо копья взял Весло Петрово.
Соревнуются сторонники в лозунгах и молитвах,
Менестрель поет о том, как брат встал против брата.
В переполненном трактире толпа ждет результата,
Ребенок машет флажком - будет великая битва.
Сошел с ума весь город...
Сижу в окне, смотрю сверху, весь мир у меня на виду,
Вижу, кто что крадет, теряет, чего ищет в толпе.
В сумерках пойду в церковь, исповедую грехи,
Ночью пройдусь по рынку и соберу остатки.
Из них карнавально-постным пиром, как полагается,
Порадую близкий моему сердцу, ваш нищенский люд.
Чтобы в вашем обществе постичь всю правду:
Душа моя - жаждет поста, тело - карнавала!