Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Wygnanie Z Raju

Wygnanie Z Raju

Chodziłeś po dolinach i ogrodach
Najdoskonalszy swego władcy twór
Kwiatowy pył osiadał ci na stopach
Twarz chłodził tresowany wiatr
Zwierzęta grzały cię puszystą sierścią
W źrenicy tańczył strumieni błysk
A w zamian za to tylko posłuszeństwo
Uległość wobec Pana
Więcej nic
Tylko pokora wobec bezwzględnego nieba
Miłość do tego tylko co potrzeba
A ja nie mogłam bezczynnością żyć upojną
I zrobiłam to, czego nie wolno
Zrobiłaś - to się daje odczuć
Kaleczę sobie palce na kamieniach
A plecy jeszcze czują Archanioła miecz
I płaczesz idąc w dół po zboczu
U mojej szyi płaczesz ze zmęczenia
I nie masz nawet sił na starcie brudnych łez
Dałam ci rozkosz
Dałaś ból
Dałam ci dumę
I wstyd
Więc powiedz po co jeszcze każesz mi iść z sobą
Skoro nie cierpisz mnie i drwisz?
Utraciłem raj
Więc po bezdrożach pójdziesz nie czekając cudu
Utraciłem raj
I będziesz walczył o każdy życia dzień
Utraciłem raj
Na próżno czekać będziesz końca swoich trudów
Utraciłem raj
Nie będziesz miał nikogo oprócz mnie
Utraciłam raj
Kto końca, nie zapomnę ci tej winy
Utraciłam raj
Będziesz cierpiała razem ze mną licząc dni
Utraciłam raj
I będę żył się będę krzywdził bez przyczyny
Utraciłam raj
Jesteś słabością moją, więc mi dodaj sił
Pomóż mi przejść przez strumień
Rękę daj
Utraciliśmy
Utraciliśmy
Utraciliśmy
Raj

Изгнание из рая

Ты бродил по долинам и садам,
Совершеннейшее творение своего владыки,
Цветочная пыльца оседала на твоих стопах,
Лицо охлаждал дрессированный ветер.
Звери грели тебя пушистым мехом,
В зрачках играл блеск ручьев,
А взамен лишь послушание,
Покорность перед Господом,
Больше ничего.
Только смирение перед безжалостным небом,
Любовь лишь к тому, что необходимо.
А я не могла жить упоительным бездельем,
И сделала то, что нельзя.
Ты сделала — это чувствуется.
Я калечу пальцы о камни,
А спина всё ещё чувствует меч Архангела.
И ты плачешь, спускаясь по склону,
У моей шеи плачешь от усталости,
И нет сил даже стереть грязные слезы.
Я дала тебе наслаждение,
Ты дала боль.
Я дала тебе гордость,
И стыд.
Так скажи, зачем ты заставляешь меня идти с собой,
Если ты не терпишь меня и насмехаешься?
Я потерял рай.
Значит, по бездорожью пойдешь, не ожидая чуда.
Я потерял рай.
И будешь бороться за каждый день жизни.
Я потерял рай.
Напрасно будешь ждать конца своих трудов.
Я потерял рай.
У тебя не будет никого, кроме меня.
Я потеряла рай.
Которого конца, не забуду тебе этой вины.
Я потеряла рай.
Будешь страдать вместе со мной, считая дни.
Я потеряла рай.
И буду жить, буду вредить себе без причины.
Я потеряла рай.
Ты — моя слабость, так дай мне силы.
Помоги мне перейти через ручей.
Дай руку.
Мы потеряли.
Мы потеряли.
Мы потеряли.
Рай.