Текст и перевод песни Jacques Brel - Mijn Vlakke Land

Mijn Vlakke Land

Wanneer de Noordzee koppig breekt aan hoge duinen
En witte vlokken schuim uiteenslaan op de kruinen
Wanneer de norse vloed beukt aan het zwart basalt
En over dijk en duin de grijze nevel valt
Wanneer bij eb het strand woest is als een woestijn
En natte westenwinden gieren van venijn
Dan vecht mijn land...
Mijn vlakke land...

Wanneer de regen daalt op straten, pleinen, perken
Op dak en torenspits van hemelhoge kerken
Die in dit vlakke land de enige bergen zijn
Wanneer onder de wolken mensen dwergen zijn
Wanneer de dagen gaan in domme regelmaat
En bolle oostenwind het land nog vlakker slaat
Dan wacht mijn land...
Mijn vlakke land...

Wanneer de lage lucht vlak over het water scheert
Wanneer de lage lucht ons nederigheid leert
Wanneer de lage lucht er grijs als leisteen is
Wanneer de lage lucht er vaal als kleileem is
Wanneer de noordewind de vlakte vierendeelt
Wanneer de noordewind er onze adem steelt
Dan kraakt mijn land...
Mijn vlakke land...

Wanneer de Schelde blinkt in zuidelijke zon
En elke Vlaamse vrouw flaneert in zonjapon
Wanneer de eerste spin z′n lente-webben weeft
Of dampende het veld in juli zonlicht heeft
Wanneer de zuidenwind er schatert door het graan
Wanneer de zuidenwind er jubelt langs de baan
Dan juicht mijn land...
Mijn vlakke land...

My Flat Land

When the North Sea breaks stubbornly against high dunes
And white flakes of foam burst on the crests
When the sullen tide beats against the black basalt
And grey mist falls over dyke and dune
When at low tide the beach is wild as a desert
And wet west winds howl venomously
Then my country fights...
My flat land...

When rain falls on streets, squares, lawns
On roofs and church spires of sky-high churches
Which in this flat land are the only mountains
When below the clouds people seem like dwarfs
When days pass in monotonous regularity
And bulging east wind flattens the land even more
Then my country waits...
My flat land...

When the low sky shaves right over the water
When the low sky teaches us humility
When the low sky is as grey as slate
When the low sky is as dull as clay
When the north wind quarters the plains
When the north wind steals our breath
Then my country creaks...
My flat land...

When the Scheldt shines in the southern sun
And every Flemish woman strolls in a sun dress
When the first spider weaves its spring webs
Or when the field is steaming in the July sunlight
When the south wind roars through the grain
When the south wind exults along the road
Then my country rejoices...
My flat land...