Текст и перевод песни Jan Trebunia-Tutka - Mysl Ze Zlota

Mysl Ze Zlota

Kie rodzi sie myśl, któro ze złota
Zrobionym strunom nadaje ton
W cłowieku sie rodzi wielgo tęsknota
Burząco spokoj, mącąco toń
Niepokój wselki, co duse ł'ogarnio
Staje sie wozny dlo obu stron
Jedna, co ludzkom słabość ogarnio
Drugo i pierso w konflikcie som
A zycie pokoze nom poprzez splot zdarzeń
Którom z drog wybrać nolezy
Bo to, co w cłowieku, sie rodzi na przekor
Jest faktem, z ktorym sie zmierzy
I coby sumienie nie było wspomnieniem
Chce płynąć prowdy strumieniem
Zachować tożsamość, pojąć swojom małość
By kochać nie ino dlo sobie
Kie budzi sie w nos wielgo tęsknota
Dająco nowym wrażeniom głos
Pragnieniem swoim ł'otwiero nom wrota
Których granicom ucucia som
I kiedy sie w nowym pomyśle zawiero
Kwila, we której ł'ozywo ślad
To po to, by kiesi przywołać wspomnienio
Zycia nasego pokozać ślad
A zycie pokoze nom poprzez splot zdarzeń
Którom z drog wybrać nolezy
Bo to, co w cłowieku, sie rodzi na przekor
Jest faktem, z ktorym sie zmierzy
I coby sumienie nie było wspomnieniem
Chce płynąć prowdy strumieniem
Zachować tożsamość, pojąć swojom małość
By kochać nie ino dlo sobie

Golden Thought

Where is the thought born, which with gold
Makes the strings of the mind sound
Within man, a mighty longing arises
Stirring calmness, troubling depths
Every unrest that sweeps the soul
Becomes a chariot for both sides
One, which human weakness possesses
The other, the breast in conflict
And life will show us through a tapestry of events
Which path we must choose
For that which is born in man, in spite
Is a fact that must be faced
And lest conscience be but a memory
I wish to sail the stream of truth
Preserve my identity, grasp my smallness
To love not only for myself
When within me, a mighty longing awakes
Giving voice to new impressions
With my desire, it opens a gate for me
Whose boundaries are feelings
And when I surrender to a new idea
The quill in which I leave a living trace
Is to, one day, recall a memory
To show the path of our lives
And life will show us through a tapestry of events
Which path we must choose
For that which is born in man, in spite
Is a fact that must be faced
And lest conscience be but a memory
I wish to sail the stream of truth
Preserve my identity, grasp my smallness
To love not only for myself