Текст и перевод песни Janusz Radek - Skrzypek Hercowicz

Skrzypek Hercowicz

Był sobie skrzypek Hercowicz,
Co grał z pamięci jak z nut.
Z Schuberta on umiał zrobić —
No brylant, no istny cud.

Dzień w dzień, od świtu po wieczór,
Zgraną jak talia kart,
Tę samą sonatę wieczną
Wciąż pieścił jak jaki skarb.

I cóż pan, panie Hercowicz?
Za oknem ciemność i śnieg...
Dałbyś pan spokój, Sercowicz!
Takie jest życie, nie?...

Niech harmonijka — Cyganka,
Jak długo ściska mróz,
Wprost za Schubertem na sankach
Zawija kreskami płóz.

Nam z muzyką tak bliską,
Niestraszny i nagły zgon.
A potem — z wieszaka zwisnąć
Jak płaszcz z postrzępionych wron.

Dawno już, panie Skercowicz,
Wszystko skołował śnieg...
Dałbyś pan spokój, Scherzowicz.
Takie jest życie, nie?

Był sobie skrzypek Hercowicz...
Z Schuberta on umiał zrobić.
Dzień w dzień, od świtu po wieczór...
Tę samą sonatę wieczną...

Le violoniste Hercowicz

Il y avait un violoniste, Hercowicz,
Qui jouait de mémoire comme avec des notes.
Il savait transformer Schubert en un —
Un diamant, un véritable miracle.

Jour après jour, du matin au soir,
Aussi bien accordé qu'un jeu de cartes,
La même sonate éternelle
Il caressait toujours comme un trésor.

Et que fais-tu, mon cher Hercowicz?
L'obscurité et la neige à la fenêtre...
Donnerais-tu un peu de répit, Hercowicz!
C'est comme ça que la vie est, n'est-ce pas?...

Que l'harmonica — la gitane,
Tant que la gelée serrera,
Juste après Schubert, sur un traîneau
Enroule les traces de patins.

Avec une musique si proche de nous,
La mort soudaine n'est pas effrayante.
Et puis — pendre sur un cintre
Comme un manteau de corbeaux en lambeaux.

Il y a longtemps, mon cher Hercowicz,
Tout a été enseveli sous la neige...
Donnerais-tu un peu de répit, Hercowicz.
C'est comme ça que la vie est, n'est-ce pas?

Il y avait un violoniste, Hercowicz...
Il savait transformer Schubert.
Jour après jour, du matin au soir...
La même sonate éternelle...