Текст и перевод песни Janusz Radek - Wspomnienie

Wspomnienie

Słowa, słowa...
On mówi słowa, wspomina słowa...
A ona, ona jest zachwycona...
Bo o niej słowa...
Wspomnienie...

Mimozami jesień się zaczyna
Złotawa, krucha i miła
To ty, to ty jesteś ta dziewczyna
Która do mnie na ulicę wychodziła

Od twoich listów pachniało w sieni
Gdym wracał zdyszany ze szkoły
A po ulicach w lekkiej jesieni
Fruwały za mną jasne anioły

Mimozami zwiędłość przypomina
Nieśmiertelnik żółty — październik
To ty, to ty, moja jedyna
Przychodziłaś wieczorem do cukierni

Z przeomdlenia, z przemodlenia senny
W parku płakałem szeptanymi słowy
Młodzik z chmurek prześwitywał wiosenny
Od mimozy złotej — majowy

Ach, czułymi, przemiłymi snami
Zasypiałem z nim gasnącym o poranku
W snach dawnymi bawiąc się wiosnami
Jak tą złotą, jak tą wonną wiązanką...

Memory

Words, words...
He speaks words, remembers words...
And she, she is amazed...
For those words are about her...
A memory...

Acacia announces the approach of autumn
Golden, fragile and kind
You, you are the girl
Who used to come out to me

The hallway smelled of your letters
When I returned home, breathless, from school
And through the streets in the light autumn air
Bright angels fluttered in my wake

Acacia recalls the fading away
Immortal, yellow - October
You, you, my only love
You used to come to the cafe in the evening

From awe, from exalted prayer
In the park I wept in whispered words
A young man glimmered through the spring clouds
Of the golden acacia - of May

Ah, with tender, loving dreams
I drifted off to sleep with him as he faded at dawn
In dreams, playing with past springs
Like that golden, like that fragrant bouquet...