Текст и перевод песни Jo Lemaire - Eenzame Boot

Eenzame Boot

Ik moet varen
Op mijn eenzame boot
Zeven jaren
En de zee is zo groot
De wateren zijn
Zo blauw als de dood
Zeil en touwen
Stilte en eenzaamheid
Naar het blauwe
Naar de kim van de tijd
De wereld raakt ons
Eindelijk kwijt
Ze zeggen dat er
Geen Eden meer is
Dat ook het heden
Het heden maar is
Het de moeite niet loont
Wonen waar je niet woont
Wat moeten wij
Alleen met ons twee
In het diepblauw
Van die zevende zee
Waar ik ooit in verdwijn
Met mijn eenzame boot
Lief van niemand
En de wind om mijn hoofd
En mijn zout hart
Heb ik niemand beloofd
Alleen aan mijn boot
Mijn eenzame boot
Voel ons varen
Op de buik van de zee
Honderd havens
Honderd heimweeën mee
We zijn samen nooit bang
Voor het blauw van haar schoot
Ze zeggen dat er geen Eden meer is ...
Ik moet varen ...
De wateren zijn zo blauw als de dood
De wateren zijn zo blauw als de dood

Bateau solitaire

Je dois naviguer
Sur mon bateau solitaire
Sept ans
Et la mer est si vaste
Les eaux sont
Aussi bleues que la mort
Voile et cordages
Silence et solitude
Vers le bleu
Vers l'horizon du temps
Le monde nous échappe
Enfin
Ils disent qu'il n'y a
Plus d'Eden
Que le présent
N'est que le présent
Que cela ne vaut pas la peine
De vivre là où tu ne vis pas
Que devons-nous faire
Toi et moi seuls
Dans le bleu profond
De cette septième mer
Où je disparaîtrai un jour
Avec mon bateau solitaire
Aimé de personne
Et le vent autour de ma tête
Et mon cœur salé
Je n'ai promis à personne
Seulement à mon bateau
Mon bateau solitaire
Sentez-nous naviguer
Sur le ventre de la mer
Cent ports
Cent nostalgies
Nous n'avons jamais peur ensemble
Du bleu de son sein
Ils disent qu'il n'y a plus d'Eden ...
Je dois naviguer ...
Les eaux sont aussi bleues que la mort
Les eaux sont aussi bleues que la mort