Текст и перевод песни Joker - Yaşamak Öldürür P2

Yaşamak Öldürür P2

Yazmak hiç kolay değilmiş, eskiler hakkında
Ne varsa birikti bak hepsi şu an aklımda
Biraz da kirli hatıralar aslında,
Şimdi farkına varmak gerek
Hava karardığında, bu aynı cadde, aynı sokak lambasının altı
Yürürken hangi sahte yüzler bana baktı?
Büyürken azaldık, sokaklar daraldı ve masaldan uyandık
Kuytu bir mezarlıkta elleri cebinde hayal kuran bi kaç gençtik
Karanlığına gömüldü herkes bu Eskişehir'in

Kimse bu hikayenin sonunda demeyecek geçmişte ne olduysa oldu boş ver haydi hepsi geçti (Geçti!)

Çabalarsın bazen usanmadan,
Defalarca karalarsın kağıdı kimse uyanmadan
Canın yansa da susarsın,
Üzülürler duyarsalar
Bir hayal gerçek olur,
Bir kaçı rüya sanarken dar gelir dünya sana zaman acımaz asla be
Artık çok geç ne yapsan da kahkahalar sahte
Biraz daha sabret
Sonunda soğuk duvarlar eski bir hastane
Git haydi herkes gibi dönmem asla de
Yaşamak öldürse de fazla acımaz pek
Bu gece yalnızlık fondip ve acılar sek
Ne olur yani sesini biraz fazla açıversek?

Boğulduk boğulacağımız kadar yolumda engeller
Hep bi gün yorulacağımı sanar
Hepsi aynı kabusta tek başımayken taarruzdalar
Cam bi fanustayım yalnızlığa maruz kalan ruhum ablukada
Hayal gücüm sanki çocukluğumun geçtiği bir avlu kadar
Şimdi tam buradan geriye doğru aynı nakarat
Ve bu hayal içinde düştüm yere havlu atarak

Yarıda kalan umutlar gibi hep kaçarak büyüdüm
Yaşayarak gördüğüm rüya
Yarıda sönen sigaram gibi hep yaşamak öldürür
Yaşamak öldürür dünya

Yarıda kalan umutlar gibi hep kaçarak büyüdüm
Yaşayarak gördüğüm rüya
Yarıda sönen sigaram gibi hep yaşamak öldürür
Yaşamak öldürür dünya

Living Kills P2

Writing about the old days isn't easy
All the memories are right here in my mind
A few dirty memories too
It's time to face them
Once the sun goes down, it's the same street, same dimmed streetlight
How many fake faces have stared at me as I walked by?
As we grew up, our numbers dwindled, and we woke up from the fairy tale
There we were, a few young dreamers, standing in a secluded graveyard, hands in pockets.
We were all buried in the darkness of this Eskisehir.

Nobody here will say at the end of this story, "Let go of the past. It's over." (It's over!)

Sometimes you fight, you never get tired.
You blacken the page again and again, and no one wakes up.
Your heart aches, but you keep it to yourself,
Because it would hurt them if they knew.
A dream comes true,
Time flies by while some call it a dream. The world feels too small for you.
It's too late now. No matter what you do, the laughter is fake.
Be a little more patient.
The ending is a cold hospital with old walls.
Go, like everyone else. But never say, "I will return."
Living kills, but the pain isn't too bad.
Tonight, loneliness is fondue, and pain is a glass of champagne.
What would happen if we turned up the music?

We've drowned in life's obstacles, drowning until we can't drown anymore.
Always believing that I will eventually get tired.
They're all the same nightmare, all out to get me when I'm alone.
My soul, trapped in a glass case, is besieged by loneliness.
My imagination is like a childhood dreamland.
Now, from here, I fall back like a repeated chorus.
And in this fantasy, I fall to the ground, throwing in the towel.

I've always escaped like unfulfilled hopes and grown up running.
Living is the dream I've seen.
As my cigarette burns down, living always kills.
Living kills the world.

I've always escaped like unfulfilled hopes and grown up running.
Living is the dream I've seen.
As my cigarette burns down, living always kills.
Living kills the world.