Текст и перевод песни Joker feat. Ceza - Çocuklar P2

Çocuklar P2

Ya, ya, ya

Üşümüş bedenini sokaklar sardı kundak gibi
Geçmiş yılların, dur, bak geri
Feri gitmiş gözler gibi, umut var mı ki gelecekten?
Tuz bas, derin bi′ yara var, kalbi tutunamaz
Bu kadarı fazla ve deva bulunmaz yetim
Delik deşik bir patikle yetin
Ekmek yanında sevinç de getir
Çocukken tanıdın ev işlerini, oyun oynamak mı? Bunu hiç deneyemedin
İsteyemediğin hayallerin oldu, ocakta yemek pişmeyebilir
Zaman hep aleyhine işleye dursun, o taş gibi ekmeği dişleyen bilir
Hayat ölümüne kamçı vururken karı koca eder değer biçmeyen biri
Mahallenin kenarlarından gördük sadece izleyenleri
Hayallerine sahip olanlar değiliz, sadece isteyenleriz
Kemerlerine bir delik daha açarken başımızı hiç seven biri olmadı
Şefkate o kadar açtık ki sevdik kin besleyenleri
Gezdik hep izbe yerleri, kaybettik biz değerlerimiz uğruna
Kaderi bu minik eller yazmadı ki, yaşama savaşımızı mı beğenmediniz?
Yaşına başına bakmadan 13'ündeki kızları dedelere gelin edenleriz
Yemin ederim bebeğini cami avlusuna bırakıp geri dönmeyenleriz (geri dönmeyenleriz, geri dönmeyenleriz)

Bırakın bari bir nesil hissetsin özgürlüğü
Açlık, savaş kan, görmeden
Dünya dursa, bi′ müddet küçük gözlerinde ışık sönmese
Ve top, tüfek, kılıç, tank ne varsa gökte
Kendi kendimize kurduğumuz düzen döner biz ağlamazken
Asıl hüner seslice direnmek
Önemsiz gibi görünür bi'çok şey ve düşmez ki kimseye eşit pay
Bölüşmez ki kimse hele ki karanlık tarafta kaldıysa, ki biraz zor
Arada kalır çocuklar, mayın tarlaları oyun bahçesi
Minik bedenler hedef tahtası sanki, tek başına kalır çaresiz
Konular derin ama konuşan olmaz
Çocuklar çalışır, gerisi doymaz
Bu dünya karanlık, hep göz gözü görür
Silahlarsa bir türlü susmaz
Arada sırada birileri konuşur ancak hiç kimseye bi' fayda etmez
Karnı doymaz çocukların ki sen oyuncaklarını geri vermedikçe
Göz yaşartmak mı yoksa umut yeşertmek mi daha mantıklı kim bilir
Bu bi′ film gibi, "Yağmur dinmesin" derdi bence orman dile gelseydi
İlim her yere ulaşsaydı, keşke doğruluk herkese bulaşsaydı resmen
İstismar olmasaydı, keşke her çocuk gülebilseydi (gülebilseydi, gülebilseydi)

Children P2

Yeah, yeah, yeah

The streets have swaddled your frozen body like a shroud
Stop and look back at the years gone by
Like eyes that have lost their spark, is there any hope left in the future?
Salt stings, there's a deep wound, the heart can't hold on
This is too much, and there's no cure for this orphan
Make do with tattered shoes
Bring joy along with the bread
You learned household chores as a child, playing games? You never got to try that
You had dreams you couldn't ask for, there may not be food cooking on the stove
While time keeps working against you, the one who bites into that stone-like bread knows
As life whips death, someone who doesn't value becomes husband and wife
From the edges of the neighborhood, we only saw those who watched
We're not the ones who own their dreams, we're just the ones who wish for them
As we tightened our belts another notch, no one ever loved us
We were so starved for affection that we loved those who held grudges
We always wandered through desolate places, we lost ourselves for the sake of our values
It wasn't these tiny hands that wrote this fate, did you not like our struggle for life?
We are the ones who marry off 13-year-old girls to old men without considering their age or situation
I swear we are not the ones who leave their babies in the mosque courtyard and never return (never return, never return)

Let at least one generation feel freedom
Without seeing hunger, war, blood
If the world stopped, for a while, the light in their little eyes wouldn't fade
And all the balls, guns, swords, tanks, whatever is in the sky
The order we established for ourselves would turn while we weren't crying
The real skill is to resist loudly
Many things seem insignificant and no one gets an equal share
No one shares, especially if they're stuck on the dark side, which is a bit difficult
Children get caught in between, minefields become playgrounds
Tiny bodies are like target boards, left alone and helpless
The issues are deep but no one talks
Children work, the rest don't get enough
This world is dark, it's an eye for an eye
The weapons just won't shut up
Occasionally someone speaks up, but it doesn't benefit anyone
The children's bellies won't be full until you return their toys
Who knows if it's more logical to make them cry or to give them hope
This is like a movie, "Let the rain not stop" is what I think the forest would say if it could speak
If knowledge reached everywhere, I wish honesty had infected everyone
If there was no abuse, I wish every child could laugh (could laugh, could laugh)