Текст и перевод песни Kacperczyk feat. Bialas - Zombie

Zombie

Po proszkach nie płaczą
Próbują zapomnieć, codzienność wyrywa im włosy
Ich czerwone oczy patrzą na mnie
Bogaci i znani, dziś tu, jutro Paryż
Wchodzą z modelkami, pozują do zdjęć
Chłopcy oślepieni długimi nogami
Zazdrosne dziewczyny dają im w twarz
Społeczność ASP widzi więcej
Obraz rozpływa się, rysują kreskę

Nie chcę być VIP-em choć mam wszędzie wejście
W tamtym kiblu jest towaru więcej
Mam klaustrofobię, chociaż duża przestrzeń
Zepsute miejsce, ale wrażeń pełne
Miałem wychodzić, lecz zostanę jeszcze

Dla ciebie to klub pełen dziewczyn
Dla mnie Akademia Sztuk Pięknych
Tańczące ruchome rzeźby
Wszystkie owinięte w high fashion
Patrzę ci w oczy, madame i widzę MDMA
Surrealistyczny eksponat z muzeum przełomu nocy i dnia
Jesteś tak blada, że aż zamieniłaś się w płótno
Namalowałem na tobie... Twarz
Głupie popisy, z tego być może nas zapamiętają
Ludzie to GIFy, cały czas robią to samo, nudzą nas
Społeczność ASP
My to awanturnicy z patoli, także chyba nie
Moi znajomi? Nie ma takiej opcji, żeby wybierali się na wystawy
Moim znajomym jedynie narkotyki w głowach, malują obrazy
Mówią, że to sztuka współczesna
Ich życia są zawsze w budowie
Jak Górczewska
Jeśli ulica to wybieg, każda dupa to modelka
Gdy są wszyscy wyjątkowi, to nikt nie jest, taka puenta

Nie chcę być VIP-em choć mam wszędzie wejście
W tamtym kiblu jest towaru więcej
Mam klaustrofobię, chociaż duża przestrzeń
Zepsute miejsce, ale wrażeń pełne
Miałem wychodzić, lecz zostanę jeszcze
Nie chcę być VIP-em choć mam wszędzie wejście
W tamtym kiblu jest towaru więcej
Mam klaustrofobię, chociaż duża przestrzeń
Zepsute miejsce, ale wrażeń pełne

Зомби

Под кайфом не плачут,
Пытаются забыть, будни рвут им волосы.
Их красные глаза смотрят на меня,
Богатые и знаменитые, сегодня здесь, завтра Париж.
Заходят с моделями, позируют для фото,
Парни ослеплены длинными ногами.
Ре envious girls give them in the face.
Тусовка художников видит больше,
Картина расплывается, рисуют черту.

Не хочу быть VIP-персоной, хоть у меня везде вход,
В том туалете товара больше.
У меня клаустрофобия, хотя пространство большое,
Испорченное место, но полное впечатлений.
Я собирался уходить, но останусь ещё.

Для тебя это клуб, полный девчонок,
Для меня – Академия художеств.
Танцующие движущиеся скульптуры,
Все одеты в high fashion.
Смотрю тебе в глаза, мадам, и вижу MDMA,
Сюрреалистичный экспонат из музея рубежа ночи и дня.
Ты такая бледная, что превратилась в холст,
Я нарисовал на тебе... Лицо.
Глупые выступления, за это, возможно, нас запомнят,
Люди – это GIF-ки, постоянно делают одно и то же, нам скучно.
Тусовка художников,
Мы – авантюристы из низов, так что, наверное, нет.
Мои друзья? Нет ни единого шанса, что они пойдут на выставки.
Моим друзьям только наркотики в голову, рисуют картины,
Говорят, что это современное искусство.
Их жизни всегда в процессе строительства,
Как улица Гурчевская.
Если улица – это подиум, каждая задница – модель,
Когда все особенные, то никто не особенный, такова мораль.

Не хочу быть VIP-персоной, хоть у меня везде вход,
В том туалете товара больше.
У меня клаустрофобия, хотя пространство большое,
Испорченное место, но полное впечатлений.
Я собирался уходить, но останусь ещё.
Не хочу быть VIP-персоной, хоть у меня везде вход,
В том туалете товара больше.
У меня клаустрофобия, хотя пространство большое,
Испорченное место, но полное впечатлений.