Kiepski żart - PIH , Paluch , Kaczor , The Returners перевод на немецкий

Kiepski żart

To dla tych miast i tych murów
Ich niejasnych konturów, gdzie trwa wyścig wśród szczurów.
My turyści w tym zgiełku, prywatnym piekiełku
Kto królową w tym ulu.
Zdrowo tak, rozsądkowo, wciąż tłumimy emocje
Bardziej głową niż sercem radził ktoś wielokrotnie.
Inny nie szczerze, kadził, przegrał sromotnie
Wrócił od kogo, nie chciał pójść własną drogą.
Kiedy dotknie cię prawdziwa niemoc wyjścia szukaj
Zmokniesz, po dobę deszczu to też nauka
Bywa błogo, lecz zazwyczaj jest po prostu ciężko
Tu złowrogo, na co dzień umiera człowieczeństwo.
Ważne jest tu i teraz to przekleństwo jest z nami
Najtrudniejszy egzamin zdajesz między blokami
Gdzie codzienność wciąż mami, straszy paragrafami
I twój los w obcych dłoniach, tracisz grunt pod stopami.

Wielkich miast, dziwnych miast
Szarych miast, dzień powszedni z czasem.
Zmieniasz czas w kiepski żart
W obce dłonie składasz.

Proszę się zatrzymaj, wysadź mnie tutaj
Chciałbym to przemyśleć, przejdę drogę z buta.
Uwięziony na ostatnim piętrze, przeklęte gniazdo
W ciężkiej gorączce gmera w pasy prześcieradło.
W tunelu światło już nie jest inspiracją
Ciemność wypycha siłą na balkon.
Wiem, ją raniłem, anioł wśród demonów pękł
Kiedy spadł spod jej powiek, uciekały łzy.
Los ordynarnie rozsmarował Cię na cienko
To był syntetyczny Bóg, syntetyczne piękno.
Porzucenia piekło, krzyk samotności
Patrze na stracony świat przez zamknięte oczy.
Wszystko co przeszłe, opłakane w skutkach
Serce bezpowrotnie bardziej zimne jest niż wódka
Życie bez uczuć, kiepski żart
Rzeczywistość zagubionych ludzi martwych miast.

Wielkich miast, dziwnych miast
Szarych miast, dzień powszedni z czasem.
Zmieniasz czas w kiepski żart
W obce dłonie składasz.

Kiepski żart, nigdy nie byłem jego fanem
Osiedla jak stadiony pełne niemych kiboli
Życie potrafi być jak marny stand-up'er
W ulewie daje zestaw dziurawych parasoli.
Widzimy więcej i to w cale nie jest dar
Brodzę w syfie z wymiocin ludzkich życiorysów.
Tu równy start, to kiepski żart
Z naszych podwórek nie ma w planie miast dla turystów.
Schowaj aparat, nie chcemy być na kliszach
Szczerych uśmiechów nie uda Ci się schwytać.
Dla dyktafonów zostaje tylko cisza
To nie historie na rubrykę w czasopismach.
Choć nasze płyty zdobią stare meblościanki
To nie stoimy w szeregu celebrytów
Nasze życie obciąża nasze barki
Jebany prime time zostawiamy dla komików.

Schlechter Scherz

Das ist für diese Städte und diese Mauern
Ihre unklaren Konturen, wo der Rattenrennen andauert.
Wir Touristen in diesem Lärm, in der privaten kleinen Hölle
Wer ist die Königin in diesem Bienenstock.
Gesund so, vernünftig, wir unterdrücken ständig Emotionen
Mehr mit dem Kopf als mit dem Herzen, riet jemand mehrmals.
Ein anderer, unaufrichtig, schmeichelte, verlor kläglich
Kam zurück von jemandem, wollte nicht seinen eigenen Weg gehen.
Wenn dich echte Ohnmacht berührt, suche einen Ausweg
Du wirst nass, nach einem Tag Regen ist das auch eine Lehre
Manchmal ist es selig, aber normalerweise ist es einfach schwer
Hier bedrohlich, täglich stirbt die Menschlichkeit.
Wichtig ist das Hier und Jetzt, dieser Fluch ist mit uns
Die schwerste Prüfung legst du zwischen den Wohnblöcken ab
Wo der Alltag ständig täuscht, mit Paragraphen droht
Und dein Schicksal in fremden Händen, du verlierst den Boden unter den Füßen.

Großer Städte, seltsamer Städte
Grauer Städte, der Alltag mit der Zeit.
Du verwandelst die Zeit in einen schlechten Scherz
In fremde Hände legst du es.

Bitte halte an, lass mich hier raus
Ich möchte darüber nachdenken, ich gehe den Weg zu Fuß.
Gefangen im obersten Stockwerk, verfluchtes Nest
Im schweren Fieber wühlt er im gestreiften Laken.
Das Licht im Tunnel ist keine Inspiration mehr
Die Dunkelheit drängt einen mit Gewalt auf den Balkon.
Ich weiß, ich habe sie verletzt, ein Engel inmitten von Dämonen zerbrach
Als sie unter ihren Lidern hervorquollen, flohen die Tränen.
Das Schicksal hat dich vulgär dünn ausgestrichen
Das war ein synthetischer Gott, synthetische Schönheit.
Die Hölle des Verlassenseins, der Schrei der Einsamkeit
Ich schaue auf die verlorene Welt durch geschlossene Augen.
Alles Vergangene, beklagenswert in seinen Folgen
Das Herz unwiederbringlich kälter als Wodka
Leben ohne Gefühle, ein schlechter Scherz
Die Realität verlorener Menschen toter Städte.

Großer Städte, seltsamer Städte
Grauer Städte, der Alltag mit der Zeit.
Du verwandelst die Zeit in einen schlechten Scherz
In fremde Hände legst du es.

Schlechter Scherz, ich war nie sein Fan
Siedlungen wie Stadien voller stummer Hooligans
Das Leben kann sein wie ein mieser Stand-up-Comedian
Im Wolkenbruch gibt es ein Set löchriger Regenschirme.
Wir sehen mehr und das ist überhaupt keine Gabe
Ich wate im Dreck aus dem Erbrochenen menschlicher Lebensläufe.
Hier gleicher Start, das ist ein schlechter Scherz
Von unseren Hinterhöfen gibt es keine Stadtpläne für Touristen.
Versteck die Kamera, wir wollen nicht auf Film sein
Ehrliches Lächeln wirst du nicht einfangen können.
Für Diktiergeräte bleibt nur Stille
Das sind keine Geschichten für eine Rubrik in Zeitschriften.
Obwohl unsere Platten alte Schrankwände schmücken
Stehen wir nicht in der Reihe der Prominenten
Unser Leben lastet auf unseren Schultern
Die verdammte Prime Time überlassen wir den Komikern.