M.W.J. - Kajman перевод на немецкий

M.W.J.

Prosto z LW i na odwrót oto mój powrót do zwrotek,
Które dla ziomków na co dzień znaczą więcej od monet,
Więcej od koksu, od propsów i kobiet,
Bo to to żyć jak człowiek to w Polsce dopóki mogę
Jest OK gdy w wakacje zwiedzasz Europę,
Jebać szmal i ich życie za najniższe krajowe.
Ja sam kiedyś ruszyłem w drogę z biedy po forsę
I gdyby nie rap, pewnie jak wtedy biłbym się z losem.
Tam na dłuższą metę tak nie mogłem ciągle mało,
Więcej jeszcze grało w mojej polskiej głowie.
Wróciłem, żeby skończyć szkołę z podniesionym czołem,
Odebrałem dyplom z jedyną myślą, żyć godnie.
Ale syf w Polsce właśnie jest problem,
Bo ten system jak pojeb chce Cię wydymać tuż za rogiem.
Żyć z nim na bakier czy może bić się o drobne,
Bo kasę ma tylko bankier, Żyd, ksiądz i złodziej.

Mało, ciągle mówią mało
Chcą wyciągnąć więcej, chcą wyciągnąć jeszcze
A kiedy dasz mało, no bo sam masz mało
To wyciągną rękę po więcej, jeszcze więcej.

Ziom za ziomem, za ziomem ziom.
Każdy gość chce komuś zajebać coś.
Kolejny rok - zero na milionach kont.
To powszechna, zwykła niemoc generuje zło.
Co ma zrobić matka, gdy dziecko prosi o buty?
Sama zapierdala w starych szmatach, za co ma kupić?
Tysiąc trzysta pensji, ujemny status społeczny.
Z opieki na kartki dla dzieci ma szamę w barze mlecznym.
To niebezpieczny przedział, bo dorosną.
Dzieci wiedzą, że nie wolno, lecz w końcu to zrobią.
Najstarszy z nich siedział, choć nie lat nie był przestrogą,
Jako pierwszy odjebał swoje za latanie nocą.
No tak, a ilu ma w planach dopiero działać?
Przestanie się zastanawiać, gdy przyjdzie zapłacić haracz.
Podwyżka na szamie, obniżka na płacach.
Chcesz kupić mieszkanie? Bank każe Ci wypierdalać.

Mało, ciągle mówią mało
Chcą wyciągnąć więcej, chcą wyciągnąć jeszcze
A kiedy dasz mało, no bo sam masz mało
To wyciągną rękę po więcej, jeszcze więcej.

Nie mam czasu za w czasu, się martwić, w banku nie mam kasy,
Jak każdy młody polak, mam w chuju ZUS i podatki"
Na "Równonocy" Don Donatana, musisz to sprawdzić,
Jak słowiańscy chłopcy w pocie czoła unikają pracy.
Hajs się liczy, zaczyna brakować na wczasy
Tanie żart, chodziło mi o rachunki i raty.
Raj dla bogatych i bagno to dla słabych
I w plery dla niekumatych i pręga dla cwanych.
Czaisz i stoisz po drugiej stronie barykady,
Tam, gdzie kiedyś stało ZOMO dziś stoją policjanci.
Dofinansowani Twoją kasą od władzy,
Bo u góry sami boją się, że wyjdziemy z kamieniami.
Mordo! Przełamy policyjny kordon,
Leszcze powiedzą nie wolno i na prędce spierdolą.
Wiem że zaufam osobom co sztandar niosą,
No, bo jak żyć premierze, kurwa jak żyć Polsko?!

Mało, ciągle mówią mało
Chcą wyciągnąć więcej, chcą wyciągnąć jeszcze
A kiedy dasz mało, no bo sam masz mało
To wyciągną rękę po więcej, jeszcze więcej.

M.W.J.

Direkt aus LW und zurück, das ist meine Rückkehr zu den Versen,
Die für die Jungs jeden Tag mehr wert sind als Münzen,
Mehr als Koks, als Respekt und als Frauen,
Denn so zu leben wie ein Mensch in Polen, solange ich kann.
Es ist okay, wenn du im Sommer Europa bereist,
Scheiß auf Kohle und ihr Leben für Mindestlohn.
Ich selbst bin einst aus Armut losgezogen, um Geld zu machen,
Und wenn nicht Rap, würde ich wie damals mit dem Schicksal kämpfen.
Da auf Dauer konnte ich nicht, immer noch zu wenig,
Mehr spielte in meinem polnischen Kopf.
Ich kehrte zurück, um die Schule mit erhobenem Haupt zu beenden,
Holt‘ mein Diplom mit einem Gedanken – würdevoll zu leben.
Aber der Dreck in Polen ist genau das Problem,
Denn das System will dich gleich um die Ecke verarschen.
Gegen es leben oder sich um Kleingeld prügeln,
Denn Geld haben nur Banker, Juden, Priester und Diebe.

Wenig, sie sagen immer zu wenig,
Sie wollen mehr rausholen, sie wollen noch mehr,
Und wenn du wenig gibst, weil du selbst wenig hast,
Dann strecken sie die Hand aus für mehr, noch mehr.

Kumpel neben Kumpel, neben Kumpel, Kumpel,
Jeder Typ will jemandem was klauen.
Ein weiteres Jahr – null auf Millionen Konten,
Diese alltägliche, gewöhnliche Ohnmacht erzeugt Böses.
Was soll eine Mutter tun, wenn das Kind nach Schuhen fragt?
Sie rackert selbst in alten Lumpen, wovon soll sie welche kaufen?
Tausenddreihundert Gehalt, negativer Sozialstatus,
Von der Fürsorge zu Essensmarken für die Kinder im Milchbar.
Das ist ein gefährliches Alter, denn sie werden erwachsen.
Die Kinder wissen, dass es nicht erlaubt ist, doch tun sie‘s am Ende.
Der Älteste saß, doch die Jahre warnten ihn nicht,
Er war der Erste, der nachts unterwegs was drehte.
Ja, und wie viele planen erst zu handeln?
Sie hören auf zu überlegen, wenn der Schutzgeld-Zettel kommt.
Preiserhöhung beim Essen, Gehaltskürzungen.
Willst du eine Wohnung kaufen? Die Bank sagt: Verpiss dich!

Wenig, sie sagen immer zu wenig,
Sie wollen mehr rausholen, sie wollen noch mehr,
Und wenn du wenig gibst, weil du selbst wenig hast,
Dann strecken sie die Hand aus für mehr, noch mehr.

Keine Zeit, mich zu sorgen, kein Geld auf der Bank,
Wie jeder junge Pole, scheiß ich auf RV und Steuern.
Auf "Tagundnachtgleiche" von Don Donatan, musst du checken,
Wie slawische Jungs sich schweißend vor Arbeit drücken.
Kohle zählt, es fehlt bald für Urlaube,
Billiger Witz, es ging um Rechnungen und Raten.
Paradies für Reiche, Sumpf für Schwache,
Und Fallen für Unwissende, Peitsche für Schlitzohren.
Verstehst und stehst auf der anderen Seite der Barrikade,
Wo einst ZOMO stand, heute Polizisten.
Finanziert von deinem Geld, von der Macht,
Denn da oben haben sie Angst, wir kommen mit Steinen.
Alter! Durchbrich die Polizeikette,
Karpfen sagen "Nicht erlaubt!" und verpissen sich schnell.
Ich vertrau denen, die die Fahne tragen,
Denn wie leben, Premier, verdammt, wie leben, Polen?!

Wenig, sie sagen immer zu wenig,
Sie wollen mehr rausholen, sie wollen noch mehr,
Und wenn du wenig gibst, weil du selbst wenig hast,
Dann strecken sie die Hand aus für mehr, noch mehr.