Текст и перевод песни Kajman - Plecak znaleziony na szczycie

Plecak znaleziony na szczycie

Wszedłem na górę K2, nie wiedząc co na niej zastam
Znalazłem plecak ze spadochronem leżał i czekał aż ja
Oddam skok w przepaść jak ptak frunąć mogę lub spaść
W dole gdzieś tam dobrze koniec znam.

Moja matka Ziemia czule całuje mnie na do widzenia
Czuję że już tu nie wrócę, więc się żegnam nie czekaj pa
Odchodzę być może teraz polecę do nieba
Jeśli na koncertach będziesz mnie wspierał i gardło zdzierał jak ja
Czy czujesz ten ból? (jak ja) Ocean snów
I marzeń morze krople potu *na sto głów* jak ja?
*Dużo* specjalnie pod wiatr jak mówią łza- nie chcę tak
żegnam Was już wiem, nie załatwię wszystkich pilnych spraw (ta...)

A wilki krążą pod spodem
Trzymają mnie linki cienkie jak stringi w piątek
Nie chcę tak skończyć Boże, spadam na gałęzie w lesie
Proszę przyślij kogoś po mnie.

Żyjesz dla tych kilku chwil i nie kupisz ich za nic
Moja krew kapie na śnieg i wyczuł ją już wilk
Skacz, walcz to szansa by żyć
Musisz iść swoją drogą z uniesioną głową idź.

Więc zacinam linki - skaczę
Nożem chce wyrżnąć watahę
Pragnę zwyciężyć, przeżyć
I wrócić bez większych obrażeń
Nie mam dziś więc wielkich marzeń
Boli noga, i tak spadłem
Chyba poszła kostka
Prosta łąka (co za koszmar)

Walczę by żyć, czasem by iść jestem jak kamień
Co głazem chce być, wybić im kły czy zetrzeć w niepamięć (w pył)
Nie jestem zły lecz rządzi prawo krwi i amen
Opadam z sił nagle, ostrze wilk łapie w pysk psiakrew
Szanse żeby to przeżyć ciągle maleją
To jest jasne jak słońce dla mnie, choć już robi się ciemno
Przecież w zapasie mam jedną racę
Odpalę ją bo mnie tu w końcu zjedzą
Nim zapadnie mrok to wiem na pewno
Chcę żyć, lecz czy potrafię iść
Jak by K2, spadający liść, co na dnie sterty śpi
To moje życie, nie film, wycie wilków i łzy
Tej nocy krzyk nie pomoże, będę walczył do utraty sił
Nikt mnie nie usłyszy, tylko Ty, mówię do Ciebie
Bo to Ty tutaj jesteś wilkiem, ja tylko spadłem na ziemię
Naturalnie chcesz walczyć, ja rozpłynąć jak powietrze
Obojętnie, być świadectwem prawdy - o nas samych przecież...

Każdy ma swoją drogę na szczyt tak jak każdy ma swój krzyż...
I dobrze się zastanów co zrobisz jak już na nim będziesz...
Bo to jest mój prototyp

Рюкзак, найденный на вершине

Взобрался я на вершину К2, не зная, что там найду,
Нашёл рюкзак с парашютом, он лежал и ждал, словно знал, что приду.
Прыжок в пропасть, как птица, взлететь я могу или упасть,
Внизу где-то там, исход известен, моя милая, мне некуда спешить, но пора возвращаться.

Матушка-Земля нежно целует меня на прощание,
Чувствую, что уже не вернусь, так что прощай, не жди, моя родная,
Ухожу, быть может, сейчас полечу я на небеса,
Если на концертах будешь меня поддерживать и горло драть, как и я,
Чувствуешь эту боль? (Как я?) Океан грёз
И море мечтаний, капли пота *на сто голов* как я?
*Много* специально против ветра, как говорят, слеза - не хочу так,
Прощайте, я уже знаю, не решу всех неотложных дел (да...).

А волки кружат внизу,
Меня держат стропы, тонкие как стринги в пятницу,
Не хочу так кончить, Боже, падаю на ветви в лесу,
Прошу, пошли кого-нибудь за мной.

Живёшь ради этих нескольких мгновений, и не купишь их ни за что,
Моя кровь капает на снег, и её уже учуял волк,
Прыгай, борись, это шанс жить,
Должен идти своим путём с поднятой головой, иди.

Так что перерезаю стропы - прыгаю,
Ножом хочу вырезать всю стаю,
Хочу победить, выжить,
И вернуться без больших повреждений,
Нет у меня сегодня больших мечтаний,
Болит нога, и всё равно упал,
Кажется, сломал лодыжку,
Простой луг (какой кошмар).

Борюсь, чтобы жить, иногда, чтобы идти, я как камень,
Что хочет быть валуном, выбить им клыки или стереть в небытие (в пыль),
Я не злой, но правит закон крови, и аминь,
Внезапно теряю силы, волк хватает лезвие в пасть, чёрт возьми,
Шансы пережить это всё уменьшаются,
Это ясно как день для меня, хотя уже темнеет,
Ведь у меня в запасе есть одна ракета,
Запущу её, потому что меня тут в конце концов съедят,
Прежде чем стемнеет, это я знаю точно,
Хочу жить, но смогу ли идти,
Как будто К2, падающий лист, что на дне кучи спит,
Это моя жизнь, не фильм, вой волков и слёзы,
Этой ночью крик не поможет, буду бороться до потери сил,
Никто меня не услышит, только ты, говорю с тобой,
Ведь это ты здесь волк, я только упал на землю,
Естественно, ты хочешь бороться, я раствориться как воздух,
Безразлично, быть свидетельством правды - о нас самих ведь...

У каждого свой путь на вершину, так же как у каждого свой крест...
И хорошенько подумай, что сделаешь, когда окажешься на нём...
Ведь это мой прототип.