Текст и перевод песни Kalben - Efendi

Efendi

Çocukluğundan gelir senin
Çocukça boşluğundan
Dostun olmaz, düşmanın değildir
Korkusundan
Kıvranır durur kendi karanlığında
Kandırdı sanar seni rüyasız ve yalnız uykusunda
Derdini bilmez, insanı görmez
Elleri kâğıt saymadıkça
El olur, çeker, gider bir anda
Çıkarı sende kalmadıysa
Susar ezilirken
Taşar kibirinden
Dostu düşmüş, kaldırmıyor
Kahkahası kaldırımda
Arkası güzelmiş, bırakın madem
Konuşsun arkasından
Sormaz mı gerçek kişi?
Aman, bozulmasın diye dişi
Sana değmedi bana zehir olan yılanın dişi
İçimde kalmasın, çok kıskandım seni
Afetini de hayatını da yazar olmuş başka biri
Sen kendini efendi say, köleler bilmez efendilik
Dostu düşmüş, kaldırmıyor
Kahkahası kaldırımda
Sana değmedi bana zehir olan yılanın dişi
İçimde kalmasın, çok kıskandım seni
Afetini de hayatını da yazar olmuş başka biri
Sen kendini efendi san, köleler bilmez efendilik

Master

Your emptiness comes from your childhood
From your childish emptiness
You have no friends, no enemies
From your fear
You writhe in your own darkness
You think you've fooled me in your dreamless and lonely sleep
You don't know your trouble, you don't see people
Your hands only count paper
They become hands, they pull, they go away suddenly
If your interest is gone
You shut up and get crushed
Your arrogance overflows
Your friend is down, you don't pick him up
Your laughter is on the pavement
Your back is beautiful, let go
Let him talk behind your back
Doesn't the real person ask?
Oh, so as not to spoil your teeth
The serpent's tooth that poisoned me did not touch you
Let it not remain in me, I envied you so much
Your disaster and your life have been written by someone else
You consider yourself a master, slaves don't know mastery
Your friend is down, you don't pick him up
Your laughter is on the pavement
The serpent's tooth that poisoned me did not touch you
Let it not remain in me, I envied you so much
Your disaster and your life have been written by someone else
You consider yourself a master, slaves don't know mastery