Текст и перевод песни Kanove - Bir Sıkıntı Senaryosu

Bir Sıkıntı Senaryosu

Bir org sesinden düşen suskunluğum
Bir ay peşinde geçen çocukluğum
Umduğum ve bulduğum neden hep ölümden bir şarkı?
Ey yaşam benim zamanla unuttuğum
Sanki o kırlangıç orada ölmemiş gibi
Aynı güneş doğmamış yeşermemiş gibi
Hiç bir an ki
Hiçliğin gürültüsünde ezilmemiş
Ben bu sıkıntının başrolüyüm

İnce bir sızıyla başlayan yanılsayışlar
Göğsün yırtık perdesinde
Kan ve sıçrayışlar
Sancılar ve geç kalınmışlık
Herkesin gitmek için çırpındığı yerde durduğumda sahi sanmadılar
(Kim) varsa yoksa da
Hem var hem yok gecelerim
Rüyalarım dört kanatlı ay perilerin
İnansam da sadece söylemedim
Ben bu sıkıntının başrolüyüm

Kimse bilmese de
En halükarda dillenir gerçeğin yankısı
Şavkı Hamedan'ın
Kalbin aynasında kir bu gündüzsüzlüğümün saati
Morsu yankılarda bekleyen ozanın intikamı Gözleri herkes bilir
Sözlerim kahrın aynası
Aynı kalbe aynı iki kişi sonuç faz hatası
Her solukta teslim
Ben bu senaryoyu zerre sevmedim

Yağmur ateşlerle karıştı
İçimden atlılar ve şövalyeler geçti
Düşledim havadisi, bekledim, yanıldım hep düşündüm
Vardım en az şu gökyüzü gibi yasaklı

A Scenario of Distress

My silence falling from an organ's sound
My childhood spent chasing a month around
Why is all I hope for and find a song of death?
O life, forgotten by me with time's breath
As if that swallow hadn't died there on the ground
As if the same sun hadn't risen and life hadn't been found
Not a single moment
Crushed in the noise of nothingness profound
I'm the lead in this play of distress

Illusions beginning with a subtle sting
On the torn curtain of my chest,
Blood and leaping,
Pangs and lateness cling
When I stood where everyone struggled to flee, they truly didn't think
(Who) if anyone exists or not even
My nights both existent and gone with the seven
My dreams of four-winged moon fairies eleven
Even if I believed, I simply kept it within
I'm the lead in this play of distress

Even if no one knows
In the most indifferent state, the echo of truth flows
Shavki Hamedan's
In the heart's mirror, the dirt is the hour of my daylessness, it shows
The poet's revenge waiting in morse code echoes, everyone knows his woes
My words are the mirror of grief, it bestows
The same heart, the same two people, a resulting phase error grows
Surrendering with every breath, it bestows
I didn't like this scenario one bit, it shows

Rain mixed with fire's glow
Riders and knights passed through my soul's flow
I dreamt its tidings, waited, was wrong, always thought, you know
I existed, forbidden, at least like the sky's bestow