Текст и перевод песни Karakalp - Gündüz Gece

Gündüz Gece

Gündüz gece aradım gizlice üstümde bir ay hece
Diline dolanır hislerim. gel gerçeğim

Bilmez kimse, kimsenin kıymetini anca yokluğunda anlar
Geçmez açlık ve hep sonrasında ayrı kayboluşlar
Tekliğe yenik bitap, dayanamaz dalları kırıp yakar
Düşerken sonbahar yaprakları
Sayar ömründen geçen yılları
Anlamadı nedense diye hayıflanır içinden
Elinde resmini tutarken ve düşünürken olanları
Deniz kokusu duyulurdu yine de beş mil öteden
Yolları bozuk taşlı, yanlışı mı seçmiş göster doğruları derken
Gördüm boynu kıldan ince ozanı
Elinde sazı, gidene türküler söylerken
Gözünde yaş bırakmamış ya belli ayrılık
Hep zordur içinden geleni söylemek
Zordur görebilmek her şeyi açık ve net
Bilirim. hemde iyi bilirim ben tüm bunları

Gündüz gece aradım gizlice üstümde bir ay hece
Diline dolanır hislerim. gel gerçeğim

Döndü seferinden, atılan her adımla değişen yollar içinden
Kaybolanların şehrinde belki de bulmadan önce
Yitirmek gerekti her şeyi, silmek tüm geçmişi tek kalemde
Gökyüzü is, duman...
Ağaç dalında bir kuzgun sabahı selamlarken
Tanıklık eder üstelik olup biten her şeye
Parlak bir hile gibi gelişlerine, sahte gülüşlerine
Tutar asiliği elbet hoşuna gitmezse
Hiç kimse istediği gibi değil
Milyon yıl geçse çıkmayacak huylar var her birimizde
Hep bir özlenen olacaktır evet uzaktan gelen o sesler içinde
Her ne kadar esir kalsakta bu mecburi hüzünlere
Yaşa yine de hayatı muhteşem bir gezinti gibi
Çıkışları, inişleri arasında buluruz elbet kendimizi

Gündüz gece aradım gizlice üstümde bir ay hece
Diline dolanır hislerim. gel gerçeğim

Day and Night

Day and night I searched in secret with a crescent moon above me
My feelings are entangled on your tongue. Come, my truth

No one knows the value of another until they are gone
Hunger doesn't pass and in the end there is always a separate loss
Defeated by loneliness, unable to bear it, he breaks and burns the branches
Autumn leaves fall
He counts the years that have passed his life
He doesn't understand why and laments within himself
Holding her picture and thinking of what happened
The scent of the sea could still be smelled five miles away
The roads are broken and rocky, did I choose wrong? Show me the right way
I saw a poet with a neck as thin as a hair
Holding a saz, singing songs to the one who left
There were no tears in his eyes, the separation was clear
It is always difficult to say what is on your mind
It is difficult to see everything clearly and distinctly
I know. I know all these things well

Day and night I searched in secret with a crescent moon above me
My feelings are entangled on your tongue. Come, my truth

He returned from his journey, through roads that changed with every step
Perhaps in the city of the lost before he could find
It was necessary to lose everything, to erase the entire past with a single stroke
The sky is smoke, haze...
A raven on a tree branch greets the morning
It bears witness to everything that happens
To their cunning arrivals, their false smiles
He holds his insolence, of course, if it doesn't please her
No one is as they wish to be
Even after millions of years, there are habits in each of us that will not change
There will always be a longing, yes, in those distant voices
However much we are held captive by these inevitable sorrows
Live life as a magnificent journey
Among the ascents and descents, we will surely find ourselves

Day and night I searched in secret with a crescent moon above me
My feelings are entangled on your tongue. Come, my truth