Текст и перевод песни Karaçalı feat. Cem Adrian & Melis Danişmend - Sesindeki Yalnızlık

Sesindeki Yalnızlık

Gözlerinde buz parçaları izler sessizlik
Ve sessiz bir sitem olarak kalkar yıldızları izler
Aşk yok, markaların kalbinde yatan yalnızlık var
Ben yokum, aynada biriken uzayan yalnızlıklar

Size acı, içki ve unutuş eğer: aşk
Batma, ölüm ve hiçlik ise dayatılan rol desem?
Bu sürgülü ve keçeleşmiş kirpiklerin ne anlamı var?
Size gösterilen bir veda ve yol desem?

Ve kan ve hayat ve duygular bana mutluluk biraz, ne zan!
Ne sana dair kırık bir ati konu miras
Üzgünüm, denedim her versiyonunu üzgünlüğün
Kaybetmek korkularıydı odama giren mavi duman

O sesler de kayıp, içim bomboş artık
Daha mı yalnızım? Hayır!
Mutsuzluk uyuşturuyor, umudun kıyısız tarafındayım
Ben asla ağlamam, sadece gözlerim dayanıksız

Hayvan yangısı, yılgın çiçek çelenkleri gönderdim cenazeme
Şimdi gündelikçi akşamlara kon
Hatırlat bana uzak ve yakınlığın sarıldığı bankı
Hatırlat, nasıl başlamalıydı dinlediğimiz ilk şarkı?

Hatırlat başak saplarını dik tutan gölgemi
Hatırlat efkârı, deliren gezegenimi ve öfkemi
Hatırlat, nasıl yenilirdi güneş? Çiçekleri delip geç
Hatırlat bana benzediğin şehri, gerçekten sevince

Yalnızlık, yalnızlık
Saklandığın o küçük delikte buluyor seni
Yalnızlık, yalnızlık
Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

Bir yağmura başlar gibi, bir koşuda yavaşlar gibi
Şaşkın ve atılgan, ataerkil ve kıvrak
Bir ismin arasına kıstırılmış sonsuzluk gibi aşk
Nasıl yol alır sayısız dudaklarından?

Gel kıyılarına yüzümün, yüzme öğret can çekişen balıklarına
Gel o kumun dakikalarına kumrallığını uzat
Ve biraz sakalımın kokusunu al, götür ört yastığına
Bir oğul doğur ve beni unut, hatıralarımı yak

Şimdi hiç görmedim o son seviştiğin yabancıyı
Alışırım konuk oyuncu olup kaçınılmaz sonlarıma
Mutluluk üzerine bahis yapma zamanlarımızdı, hatırlarım
Ansızın kente ve yüreğime doğrulttuğun tabancayı

Zamansız ve Fransız, kör makas, kesik rızk
Kahveyle dirilen hücre, bunlar bizim merhabalarımız
Nikotinle gönenen sabah, bunlar günaydınımız
Bir unutuşun ortasındayız, bunlar elvedalarımız

Şimdi seni gasp edecekler bir yüzük ve müstakil evle
Benim bütün takım elbiselerime pişmanlık sıçrayacak
O zaman çöküp bir sigara yakabilirim bu kentte
Yağmurlar yağdırabilirim taze simit kuyruklarına

Gidişine korunamadığım gibi, dönüşünü de savunamam
Yokluğuna dayanabilirim ancak sade bir fotoğraf olarak
Köprüler de ayrılabiliyor, nehirler de sevgilim
Hayat böyle bir yerden sonra, ne kadar karışsan da kalabalıklara

Yalnızlık, yalnızlık
Saklandığın o küçük delikte buluyor seni
Yalnızlık, yalnızlık
Seviştiğin o değersiz bedende uyuşturuyor seni
Yalnızlık, yalnızlık
Saklandığın o küçük delikte buluyor seni
Yalnızlık, yalnızlık
Seviştiğin o değersiz bedende uyuşturuyor seni
Öldürüyor seni
Öldürüyor ve beni
Öldürüyor seni
Öldürüyor ve beni

The Loneliness in Your Voice

Traces of ice shards in your eyes, silence reigns
And as a silent reproach, you rise and watch the stars
No love, only loneliness residing in the hearts of brands
I am not here, only elongating loneliness accumulating in the mirror

Pain, liquor, and oblivion to you, if that's love
Sinking, death, and nothingness, if I call it the imposed role?
What's the meaning of these sliding, matted eyelashes?
If I call it a farewell and a path shown to you?

And blood, and life, and emotions, a bit of happiness for me, what a thought!
No broken future concerning you, a legacy
I'm sorry, I tried every version of sadness
The blue smoke entering my room was the fear of losing

Those voices are lost too, I'm empty inside now
Am I more alone? No!
Unhappiness is intoxicating, I'm on the boundless side of hope
I never cry, it's just my eyes that are fragile

Animal fire, I sent weary flower wreaths to my funeral
Now settle into mundane evenings
Remind me of the bench where distance and closeness embraced
Remind me, how was the first song we listened to supposed to begin?

Remind me of my shadow that kept the wheat stalks upright
Remind me of the melancholy, my maddened planet, and my anger
Remind me, how could the sun be defeated? Piercing through the flowers
Remind me of the city you resembled, when you truly loved

Loneliness, loneliness
It finds you in that little hole where you hide
Loneliness, loneliness
It numbs you in that heartless body you make love to

Like the start of rain, like slowing down in a run
Confused and daring, patriarchal and agile
Love, like an eternity squeezed between a name
How does it navigate through your countless lips?

Come to the shores of my face, teach swimming to its gasping fish
Come to those minutes of sand, extend your goldenness
And smell my beard a little, take it and cover your pillow
Give birth to a son and forget me, burn my memories

Now, I've never seen that last stranger you made love to
I'll get used to being a guest actor in my inevitable endings
I remember, those were our times of betting on happiness
The gun you suddenly pointed at the city and my heart

Timeless and French, blind scissors, cut sustenance
Cells revived by coffee, these are our hellos
Mornings thriving on nicotine, these are our good mornings
We are in the midst of oblivion, these are our goodbyes

Now they will rob you with a ring and a detached house
Regret will splash onto all my suits
Then I can collapse and light a cigarette in this city
I can make it rain on the fresh bagel queues

Just as I couldn't protect your departure, I can't defend your return
I can only endure your absence as a simple photograph
Bridges can separate too, my love, and so can rivers
Life is like this after a certain point, no matter how much you blend into the crowds

Loneliness, loneliness
It finds you in that little hole where you hide
Loneliness, loneliness
It numbs you in that worthless body you make love to
Loneliness, loneliness
It finds you in that little hole where you hide
Loneliness, loneliness
It numbs you in that worthless body you make love to
It kills you
It kills you and me
It kills you
It kills you and me