Текст и перевод песни Karaçalı - Sefalet Expresi

Sefalet Expresi

Günlerim hep son baharmı söyle
çektim attım acıları kapandı kapılar
Kum saati kırılmış
Zamanın bütün sahili akıvermiş masaya
ölümün ıslanan mavisiyle
Perdelerden damlayan hangi okyanus hiç bilen varmı?
Yaş halının üzerinde meneveşlenmiş büyüsüyle sararan
Takvim yapraklarından koptu zaman
Baştan başa tahribat açtı
Boş odalara yayılan ansızlığın
Ruhuma devrilen tuğlalar
Sureta tebessümlerini sırtımda taşıyamam çok ağırlar
Tuttuğum elimde kalıyor bırak dağınık kalsın
Kimine göre farklı
Gerçek=hata
Bende vakit çok geç aşkım
Ben beni ben yapan canavarıma küstüm
Artık bulutlar suskun
Alem yaz matem havasına bürünsün
Kayıp şehrime kafa tutan körpe söyle
Deli raporuyla masana sunulan hüzünde
Belki birkaç asırlık öfke bulursun
Yarının adını bugünden koydum
Kusursuz inşa edilmiş hayatın film şeritleri hep tıkalı
Ve ara sokaklar aşkıma katliam
Baş rolüm sahnede tek sufle sesin
Aramalarıma kapalı
Meramı anlamsız, kara bela ortasında selamsız
Ince yapılı küçük harflerden kurduğum cümlelerde
Dilim sürçer hatıralara
Gözüm gider rüyalara

Leşime tuz dök çünkü kokar cesetim
Sakalıma dokunma çünkü sefalete tek vesayetim
Işte gitti gidiyor expresim
Ruhum peşine düştü
Hava soğuk ve gözleri donuk bu şairin
Bir yandan da karanlığın kanlı nefesi

Sefalet yatağımdan öylece kalktım
Etrafa bakındım
Gün doğmuş kervan göçmüş
Akbabalar musallat olmuş evime
Rap mahali
Soysuz ahaliyle dolmuş mabedine
Teala fil kitabihil kerim' le son binen oldum ekspresine
Ayaklarım dolaşır durur
Bazen basarım kendi gölgeme
Bazen bir kandil simiti kadar saf niyetliyim
Ben doğduğum ilk günden ahirete biletliyim
Eneaniyet hiç yapmadım
Ben mülteciyim
Sen, puslu gözlerinde amansız bir hırsın kurbanı
Sen, şirke düşmüş rezil rusba tohumusun
Gel, bende merhamet yüzde bir
Gel sende sür yüzüne
Bu tükrük kutsal su
Ver elini ama okuyamam
Hayat çizgin silik bir yol
Dönüşü yok
Sılan da meçhul
Sende kendi tenhalarında kaybol
Yer çıkmaz sokak
Aşka kapalı her yol
Nerde bilmem ölümsüzlüğün iksiri
Bu mabed benim
Defol!
Zengin olarak doğmak kader kısmet işi keza
Gönlü zengin olmak kadir erdem işidir
Maksat ahkam olsun diye laf konuşmam zira
Sözü arif olmak mecliste adil işi
Kimse kalemi kırık zatı şerif
En müspet kişi

Sefalet Express

My days are like the fall, tell me
I threw away the pain, the doors closed
The hourglass is broken
All the time on the beach poured over the table
With the wet blue of death
Which ocean drips from the curtains, does anyone know?
On the wet carpet, blooming with its yellow spell
Time has broken from the calendar leaves
Widespread devastation
Suddenness that spreads through the empty rooms
The bricks that toppled over my soul
I cannot carry their smiles on my back, they are too heavy
My hand is in yours, let it stay cluttered
Different for some
Truth=mistake
It's too late for me, my love
I've fallen out with the monster that made me who I am
The clouds are silent now
Let the world be shrouded in mourning
Tell me, young one, who defies my lost city
In the sadness presented to your table with a crazy report
Perhaps you will find some centuries-old anger
I named tomorrow today
The perfectly built film strips of life are always jammed
And the back streets are a massacre for my love
My leading role on stage, your voice is the only cue
Closed to my searches
Meaningless intent, ungreeted amidst the black plague
In the sentences I build from the delicate small letters
My tongue slips into memories
My eyes go into dreams

Pour salt on my carcass because my body stinks
Don't touch my beard because it's my only testament to poverty
Here it goes, my express
My soul has followed it
The air is cold and the eyes of this poet are frozen
On the one hand, the bloody breath of darkness

I got up from my bed of misery
I looked around
The day has dawned, the caravan has left
Vultures have taken over my house
Rap sanctuary
Filled with a wicked people in the temple
In the noble book of God, I was the last to board the express
My feet keep getting tangled
Sometimes I step on my own shadow
Sometimes I am as pure as a simit bread
From the day I was born, I have a ticket to the hereafter
I have never been arrogant
I am a refugee
You, a victim of ruthless ambition in your misty eyes
You, are you the offspring of a despicable apostate?
Come, I have one percent compassion
Come, wipe it on your face
This spit is holy water
Give me your hand, but I can't read it
Your life line is a faint road
There is no return
Sılan is also unknown
You too get lost in your own loneliness
The place is a dead end
Every road to love is closed
Where, I do not know, the elixir of immortality
This temple is mine
Get out!
Being born rich is a matter of destiny, likewise
Being rich in heart is a matter of virtue and honor
I do not speak for the sake of uttering words, because
To be wise in words and just in assembly is a matter of honor
No one, you, the honorable man with a broken pen
The most positive person