Labirynt - Emes Milligan , Kartky перевод на немецкий

Labirynt

Kartky, Emes Miligan, Haze
Nowe Kino, Nowe Kino, kinoo

Chyba to za łatwo przyszło
Szósta rano (siódma), kawa, start
Co chcesz mi wyczytać z oczu, brudnej bluzy, trudnych spraw?
(Ha, hip-hop, joł joł joł joł)
Słyszę to kiedy nie pasuje już do żadnej z ich ról
A nad głowami szare ściany od podłogi do chmur
Spakowała małą do plecaka
Siebie do torby
Wychowałem razem z nią anioła
Dzieciak był dobry
I żaden wieczór nie był trzeźwy, spokojny
Na potłuczonym lustrze demony, bękarty wojny
Nigdy nie byłem pokorny, chce więcej mocy
Dochodzę do formy, daleko spojrzeń, północy
To momenty, kiedy znowu znikają względy
A sentymenty kładę jak monetę - na język
I burzę postumenty, nic nie jest stałe
A argumenty to: chcę mieć więcej, to tylko parę
Pomysłów dlaczego wszyscy ludzie to kurwy (powiedz jak)
Pora wysadzić wasze bunkry (jebać świat)
I przyjdzie światło tak jasne, tylko nie zaśnij
Że spali nasz mrok w sekundę, będę tam patrzył
Wytarte nosy rękawem, białe jak lakier
Jej obdartych paznokci, gdy ciągnęła za papier

Kiedy życie to wyścig
I wiele imion ma strach
Nie chcę poznać ich wszystkich
Nie chcę więcej się bać

Kiedy życie to wyścig
Straciłem za wiele lat
Tam nie wrócę już nigdy
Z góry patrzę na świat

Wiem, że szukasz stąd wyjścia
Ale dalej trwa seans
Nienawidzisz już tych ścian
Nienawidzisz mnie teraz

Wiem, że szukasz stąd wyjścia
Ale dalej trwa seans
Następna urwana scena
I wszystko poszło się jebać

W pewnym momencie już przestałem pytać po co zjawiasz się
Przecież to tylko dialog głuchych
A nasze zmysły są zbyt trudne, zgubne
Jak ten w ręku mołotow który podpala iskry wywołane przez gniew
By rano poczuć wstyd, poczuć się jak nikt
Bo to wczoraj dzisiaj nie znaczy my
Więc, musisz przejść do gry, przejść po cichu jak lis
By za murem znów wyć
Tam gdzie tysiące głosów, ale zero harmonii
Ktoś wybija rytm, a z rąk cieknie krew
Patrz, milion wyrzeczeń by stwierdzić, że po nic
Mimo to, ty wciąż słyszysz ptaków śpiew
Chciałabyś latać jak one i z góry patrzeć na miasta
Tak bardzo dajesz się ponieść, że to już prawie reinkarnacja
Ta wyobraźnia to twoja jedyna tarcza
Bo jeśli nie tu, to tam zawsze masz nas
W tej symbiozie znika fałsz, bo znika prawda
Mrozisz chwile, stąd często łapiesz zawieche jak skejt na rampach
Ta gra nie jest świeczki warta
Mimo to znów stawiasz ich tyle wokół łóżka
By po wszystkim zgasić je w palcach
Nie pytasz gdzie jest anioł stróż, heh
On nie jest z nami, już dawno się zgubił
Ten labirynt ciśnie się na usta
Bo może czas ustać, a jesteśmy znów tu dziś

Labyrinth

Kartky, Emes Miligan, Haze
Neues Kino, Neues Kino, Kinooo

Schatz, das kam wohl zu leicht
Sechs Uhr morgens (sieben), Kaffee, Start
Was willst du meinen Augen lesen, dreckigem Hoodie, schweren Themen?
(Ha, Hip-Hop, joł joł joł joł)
Ich hör das, wenn es zu keiner ihrer Rollen mehr passt
Und über uns graue Wände vom Boden bis zu den Wolken
Packte das Kleine in den Rucksack
Mich selbst in die Tasche
Zog mit ihr zusammen einen Engel groß
Das Kind war gut
Und kein Abend war nüchtern, ruhig
Im zerbrochenen Spiegel Dämonen, Kriegskinder
Nie war ich unterwürfig, will mehr Macht
Ich komm in Form, fern der Blicke, Mitternacht
Das sind Momente, wo Rücksichten verschwinden
Und Sentimentalitäten leg ich wie Münzen - auf die Zunge
Ich zerstöre Denkmäler, nichts ist beständig
Und Argumente sind: Ich will mehr, das sind nur ein paar
Ideen warum alle Menschen Huren sind (sag wie)
Zeit eure Bunker zu sprengen (fick die Welt)
Und es kommt Licht so hell, schlaf nur nicht ein
Dass es unsere Dunkelheit in Sekunden verbrennt, ich werd zusehen
Abgewetzte Nasen am Ärmel, weiß wie Lack
Ihre abgekauten Nägel, als sie am Papier zog

Wenn das Leben ein Rennen ist
Und Angst viele Namen hat
Will nicht alle kennenlernen
Will mich nicht mehr fürchten

Wenn das Leben ein Rennen ist
Hab zu viele Jahre verloren
Dahin kehr ich nie zurück
Blick von oben auf die Welt

Ich weiß, du suchst hier einen Ausgang
Doch die Vorstellung läuft weiter
Du hasst diese Wände schon
Du hasst mich jetzt gerade

Ich weiß, du suchst hier einen Ausgang
Doch die Vorstellung läuft weiter
Nächste abgebrochene Szene
Und alles ging zu Grunde

Irgendwann hörte ich auf zu fragen wozu du erscheinst
Das ist doch nur ein Dialog der Tauben
Und unsere Sinne sind zu schwierig, tückisch
Wie dieser Molotow in der Hand der Funken entzündet durch Zorn
Um morgens Scham zu spüren, sich wie Niemand zu fühlen
Denn dieses Gestern bedeutet heute nicht wir
Also musst du ins Spiel, schleichen leise wie ein Fuchs
Um hinter der Mauer wieder zu heulen
Wo tausend Stimmen, aber null Harmonie
Jemand schlägt Takt, und Blut tropft von Händen
Siehst du, Millionen Entbehrungen um festzustellen, dass es umsonst war
Doch du hörst immer noch Vögel singen
Du möchtest fliegen wie sie und von oben auf Städte schauen
Du lässt dich so weit treiben, dass es fast Reinkarnation ist
Diese Vorstellung ist dein einziges Schild
Denn wenn nicht hier, hast du dort immer uns
In dieser Symbiose verschwindet die Lüge, verschwindet die Wahrheit
Du frohst Momente ein, erwischst oft eine Blockade wie ein Skater auf Rampen
Dieses Spiel ist die Kerze nicht wert
Doch stellst wieder so viele ums Bett
Um sie nachher mit den Fingern auszudrücken
Fragst nicht wo der Schutzengel ist, heh
Er ist nicht bei uns, schon lange verlorengegangen
Dieses Labyrinth drängt sich auf die Lippen
Denn vielleicht ist Zeit stillzustehen, aber wir sind wieder hier heute