Текст и перевод песни Katarzyna Groniec - Amsterdam

Amsterdam

Jest port, wielki jak świat, co się zwie Amsterdam
Marynarze od lat pieśni swe nucą tam
Jest jak świat wielki port, marynarze w nim śpią
Jak daleki śpi fiord nim szum fal zbudzi go

Jest port wielki jak świat, marynarze w nim mrą
Umieraja co świt, pijąc piwo i klnąc
Jest port, wielki jak świat, co się zwie Amsterdam
Marynarze od lat nowi rodzą się tam

Marynarze od lat złażą tam ze swych łajb
Obrus wielki jak świat czeka ich w każdej z knajp
Obnażają swe kły, chcące wgryźć się w tę noc
W białe podbrzusza ryb, spasły księżyc i w noc

Do łapczywych ich łap wszystko wpada na żer
Tłuszcz skapuje - kap, kap, z rybich wątrób i serc
Potem pijani w sztok w mrok odchodzą spod miech
A z bebechów ich w krąg płynie czkawka i śmiech

Jest port, wielki jak świat, co się zwie Amsterdam
Marynarze od lat tańce swe tańczą tam
Lubią to bez dwóch zdań, lubią to bez zdań dwóch
Gdy o brzuchy swych pań ocierają swój brzuch

Potem buch kogoś w łeb, aż na dwoje mu pękł
Bo wybrzydzał się kiep na harmonii mdły jęk
Akordeon też już wydał ostatni dech
I znów obrus, tłuszcz, czkawka i śmiech

Jest port, wielki jak świat, co się zwie Amsterdam
Marynarze od lat zdrowie pań piją tam
Pań tych zdrowie co noc, piją grudzień czy maj
Które za złota trzos otwierają im raj

A gin, wódka i grog, a grog, wódka i gin
Rozpalają im wzrok, skrzydeł przydają im
Żeby na skrzydłach tych, mogli wzlecieć hen, tam
Skąd się pluje na świat i na port Amsterdam

Amsterdam

There is a port as big as the world, what is called Amsterdam.
Sailors have been humming their tunes there for years.
There is a port as big as the world where sailors sleep,
Like a far away sleeping fiord before the waves wake him up.

There is a port as big as the world where sailors die.
They die every morning, drinking beer and cursing.
There is a port as big as the world, what is called Amsterdam.
Sailors have been born there for years.

Sailors have been disembarking from their ships there for years.
A table cloth as big as the world awaits them in every pub.
They bare their fangs, wanting to bite into this night.
In the white bellies of fish, the fat moon and the night.

Everything falls prey to their greedy hands,
Fat drips – cap, cap – from fish livers and hearts.
Then they go away, drunk as a lord, from under the bellows.
And out of their guts all around flows hiccups and laughter.

There is a port as big as the world, what is called Amsterdam.
Sailors have been dancing their dances there for years.
They like that without two doubts, they like that without two sentences,
When they rub their belly on the belly of their ladies.

Then somebody is hit in the head so hard that it bursts in two.
Because the cheapskate was being picky about the soft groan of the accordion.
The accordion has also given its last breath,
And again, tablecloth, fat, hiccups and laughter.

There is a port as big as the world, what is called Amsterdam.
Sailors have been drinking the health of the ladies there for years.
These ladies' health every night, whether it is December or May,
Who open paradise for them in exchange for a purse of gold.

And gin, vodka and grog, and grog, vodka and gin,
Ignite their gaze, give them wings,
So that on these wings, they could fly up there,
From where they spit on the world and the port of Amsterdam.