Текст и перевод песни Katarzyna Groniec - Samotni Nie Chodza Do Kina

Samotni Nie Chodza Do Kina

Samotni nie chodzą do kina.
Samotność ich w kinie zawstydza.
I szkoda im łez, by na filmie
Wzruszyć się.
Samotni przez wiosnę przeklęci.
Chroniczną tęsknotą dotknięci.
Nieważne czy maj czy październik
Patrzą w dal.
A gdy noc nadejdzie
Taki sen im się śni...
On jest w nim wymarzonym księciem.
Ona królewną zaklętą.

Samotni nie chodzą do kina,
Bo wstyd prosić o jeden bilet.
I gdy seans trwa,
Wśród beztroskich siedzieć par.

A gdy noc nadejdzie
Taki sen im się śni...
On jest w nim wymarzonym księciem.
Ona królewną zaklętą.

Samotni nie chodzą do kina.
Samotność ich w kinie zawstydza.
I film wciąż ten sam,
Życie mija, a seans trwa.
Seans trwa.
Seans trwa...

Lonely People Don't Go to the Cinema

Lonely people don't go to the cinema.
Their loneliness embarrasses them.
And they don't want to cry when they see the film
Because they're moved.
Lonely people are cursed by spring.
Afflicted by chronic longing.
It doesn't matter whether it's May or October
They stare into the distance.
And when night falls
They have this dream...
He's the prince of their dreams.
She's the enchanted princess.

Lonely people don't go to the cinema,
Because they're ashamed to ask for one ticket.
And when the movie starts,
They sit alone among the happy couples.

And when night falls
They have this dream...
He's the prince of their dreams.
She's the enchanted princess.

Lonely people don't go to the cinema.
Their loneliness embarrasses them.
And the film remains the same,
Life passes by, but the movie goes on.
The movie goes on.
The movie goes on...