Текст и перевод песни Katarzyna Groniec - Uciekaj Moje Serce

Uciekaj Moje Serce

Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila
Splecione ręce gdzieś na plaży, oczu błysk,
Wysłany w biegu krótki list,
Stokrotka śniegu, dobra myśl
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć

Uciekaj, skoro świt
Bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt
Chłodu ust twych

Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach
Kropelka żalu, której winien jesteś ty
Nieprawda, że tak miało być
Że warto w byle pustkę iść
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć

Uciekaj, skoro świt
Bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt
Chłodu ust, braku słów

Uciekaj, skoro świt
Bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt
Chłodu ust twych

Odloty nagłe i wstydliwe, niezabawne
Nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś
Żałośnie chuda kwiatów kiść
I nowa złuda, nowa nić
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć

Uciekaj, skoro świt
Bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt
Chłodu ust, braku słów...

Uciekaj, skoro świt
Bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt
Chłodu ust twych

Uciekaj My Heart

Somewhere in a hotel corridor a brief moment
Intertwined hands somewhere on a beach, a glint in the eye,
A short letter sent in a hurry,
A snowdrop, a good thought
It's still not enough, my heart, to live

Run away, at dawn
Because later there will be shame
And no one will forgive
The coldness of your lips

Rainy Tuesdays that will come after Sundays
A drop of regret that you are to blame
It's not true that it had to be this way
That it's worth going into any emptiness
It's still not enough, my heart, to live

Run away, at dawn
Because later there will be shame
And no one will forgive
The coldness of your lips, the lack of words

Run away, at dawn
Because later there will be shame
And no one will forgive
The coldness of your lips

Sudden and shameful departures, not funny
An unsuspecting but betrayed dog or bear
A pitifully thin bunch of flowers
And a new illusion, a new thread
It's still not enough, my heart, to live

Run away, at dawn
Because later there will be shame
And no one will forgive
The coldness of your lips, the lack of words...

Run away, at dawn
Because later there will be shame
And no one will forgive
The coldness of your lips