Текст и перевод песни Kayra - Haziranda Vurulmak

Haziranda Vurulmak

Elimde gitmek kaldı bi′ tek
Elbet giderim elbet elbet
Şimdi bileklerimde tarihi bir hezimet denizler belircek
Fırlattık duvara bıçaklar, girdiğimiz türlü kumarlar
Zarlar, barbutun tarihini yazdığımız altın anlar
5 litre şarap, şehri deldik şuuru kaybedip kuytularda
Ben her gün, aradım olmayan birini sanki bul'cakmışım gibi
Rüzgâr, sabaha karşı beş, gökyüzünde gördüğüm en büyük ay
Kalakaldım or′da kanlı bir kaldırımda kendimden uzakta
Haziranda vurulmak, yeryüzünde hapsolmak
Kutsal bi' tutsak gibi susmak, sonsuz suskunluk kuşanmak her gün
Demir attım, gözü arkada kalmış babaların evhamlarına
Kapkara şarkılar çalan atlı bir tramvay geçer sokaktan
Kaydı şirazem yoksul bi' müzisyenin cenazesinden dönerken
İçimdeki kahır ölü gibi ağır
Bağır kendi karanlığına bi′ haykır
Genzimdeki cehennem kadar yakar mı sanki beni ateşler
Soluğum soğuk bi′ sokak gibi soluk
Göğsümde kahreden boşluk

Her gün, her gün istedim kendimden uzak ve sade bir gün
Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün
Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimle boğuldum
Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum
Her gün, her gün istedim kendimden uzak ve sade bir gün
Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün
Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimle boğuldum
Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum
(Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum)
(Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum)

Çirkini tasvir ister ustalık
Emin ol bak suratım başyapıt
Burnum yüzümün Orta Doğu'su
Gözlerimin çukuru kan dolu
Salı günleri sancılı sanrılar
Öğlen sarısıyla kucaklar
Beynimde durmadan fokurdayan kapkaranlık bataklıklar
Eli kolu bağlı bi′ mahkum gibi bu da net günler
Reflekslerini test eder
Seni mest ederken eklemlerine kadar titreten bu kabuslar bazen
Kollarında korkunç dövmeler
Mavi çarşaflı ranzalarda bitmez gibi gözüken dehşet günler
Tüm çivileri söktüm tabuttan
Dişlerimde gürültülerle gül
Benim ürkünç dürtülerimi hep işte böyle gül düşleri çürüttü
Bakakaldım arkasından, yol kenarlarındaki mezarcılar
Dipsiz kuyuların hengamesinde darda kalanları onlar yazar
Kendinden ümidi kesmişlerin akşamları çağırıyor bazen beni
"Elimde gitmek kaldı bi' tek" deyişim de tam bu yüzdendir
Güneşin ilk ışıklarıyla gördüler, sokak köpekleri başında
Saçlarında kurumuş kan, haziranda vurulmak

Her gün, her gün istedim kendimden uzak ve sade bir gün
Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün
Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimle boğuldum
Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum

Her gün, her gün istedim kendimden uzak ve sade bir gün
Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün
Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimle boğuldum
Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum
(Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum)
(Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum)

Shot in June

All that's left for me is to leave
Surely, I will go, surely, surely
Even now, on my wrists, a historic defeat, seas will appear
We threw knives at the wall, the various gambles we entered
Dice, golden moments when we wrote the history of backgammon
5 liters of wine, we pierced the city, losing consciousness in dark corners
Every day, I searched for someone who doesn't exist, as if I would find them
Wind, five in the morning, the biggest moon I've seen in the sky
I was left there, on a bloody sidewalk, far from myself
To be shot in June, to be trapped on Earth
To be silent like a sacred prisoner, to wear eternal silence every day
I anchored, to the anxieties of fathers whose eyes remained behind
A horse-drawn tram playing pitch-black songs passes through the street
My reason slipped, returning from the funeral of a poor musician
The sorrow within me is heavy as death
Shout, cry out to your own darkness
Could fires burn me like the hell in my throat?
My breath is pale, like a cold street
A devastating emptiness in my chest

Every day, every day, I wanted a simple day, far from myself
I added the sky to the autumn sun in my chest and walked all day
I was born from my own ashes, I drowned in my own ashes
A loneliness in my smile, I was shot in June
Every day, every day, I wanted a simple day, far from myself
I added the sky to the autumn sun in my chest and walked all day
I was born from my own ashes, I drowned in my own ashes
A loneliness in my smile, I was shot in June
(A loneliness in my smile, I was shot in June)
(A loneliness in my smile, I was shot in June)

It takes mastery to depict the ugly
Trust me, my face is a masterpiece
My nose is the Middle East of my face
The hollows of my eyes are filled with blood
Tuesdays with painful delusions
Embrace with the yellow of noon
Pitch-black swamps bubbling endlessly in my brain
These are clear days, like a prisoner with bound hands and feet
It tests your reflexes
These nightmares sometimes make you tremble to your joints as they enchant you
Horrible tattoos on your arms
Days of horror that seem endless on blue-sheeted bunk beds
I pulled all the nails out of the coffin
Laugh with noises in my teeth
This is how gül dreams always rotted my monstrous urges
I stared at the gravediggers by the roadside
They write about those who are stranded in the chaos of bottomless wells
The evenings of those who have lost hope in themselves sometimes call me
That's why I said, "All I have left is to go"
They saw me at dawn, with street dogs at my head
Dried blood in my hair, shot in June

Every day, every day, I wanted a simple day, far from myself
I added the sky to the autumn sun in my chest and walked all day
I was born from my own ashes, I drowned in my own ashes
A loneliness in my smile, I was shot in June

Every day, every day, I wanted a simple day, far from myself
I added the sky to the autumn sun in my chest and walked all day
I was born from my own ashes, I drowned in my own ashes
A loneliness in my smile, I was shot in June
(A loneliness in my smile, I was shot in June)
(A loneliness in my smile, I was shot in June)