Текст и перевод песни Kazik Staszewski - Pieśń w której Mackie prosi wszystkich o przebaczenie

Pieśń w której Mackie prosi wszystkich o przebaczenie

Wy, którzy chcecie przeżyć moją śmierć,
Czekając egzekucji niecierpliwie,
Gdy już zaskrzypi szubieniczna żerdź,
Nie śmiejcie się z wisielca pogardliwie
I nie rzucajcie przekleństw pod zapadnię,
Nie chciejcie okrutniejsi być niż kat,
Bo chociaż ja na tamten idę świat,
Wiem komu na tym podle żyć wypadnie.
Wy, którym ciągle się bezkarność śni -
Błagajcie Boga, by przebaczył mi.

Gdy spadnie deszcz pocieknie trupi sok,
Bo z martwych ciał brud z tłuszczem zawsze spływa.
Ten, kto miał chciwy, pożądliwy wzrok,
Poczuje jak mu oko kruk wyrywa,
Tym okiem na wiszące spojrzy sadło
I swego ścierwa będzie brzydził się,
Lecz wkrótce ptaki też rozdziobią je
Jak końskie łajno, co na drogę spadło.
Ach, bracia, czemu każdy z przestróg kpi?
Błagajcie Boga, by przebaczył mi.

Dziewczyny tak żałośnie tanie,
Że kurwiąc się na chleb nie macie.
I wy, wytworne, dumne panie,
Co mężów do nich posyłacie.
Wyrzutki, męty wszelkiej maści,
Złodzieje, zbiry żądne krwi,
Z szaletów miejskich pederaści,
Was proszę też: przebaczcie mi.

A wy, przeklęte sukinsyny,
W mundury strojni, zbrojni w pały,
Wy, których bohaterskie czyny
Tak wielu wolność odebrały,
Wy też żyjecie dzięki zbrodni,
Z was także sprawiedliwość drwi,
Jesteście do mnie tak podobni,
Więc, proszę was: przebaczcie mi.
Żelazny, ciężki młot niech owszem skruszy
Stwardniałe serca oraz tępe łby -
Wyrzucić chcę was całkiem z mojej duszy,
Lecz póki czas przebaczcie mi

Chanson dans laquelle Mackie demande pardon à tous

Vous, qui voulez vivre ma mort,
Attendant avec impatience l'exécution,
Quand la potence grincera,
Ne vous moquez pas du pendu avec mépris
Et ne lancez pas de malédictions sous le trappe,
Ne soyez pas plus cruels que le bourreau,
Car même si je vais vers l'autre monde,
Je sais qui devra vivre dans ce monde.
Vous, qui rêvez toujours d'impunité -
Suppliez Dieu de me pardonner.

Quand la pluie tombera, le jus du cadavre coulera,
Car des corps morts, la saleté et la graisse coulent toujours.
Celui qui avait un regard gourmand, désireux,
Sentira le corbeau lui arracher l'œil,
Avec cet œil, il regardera le lard suspendu
Et il aura dégoût de son propre cadavre,
Mais bientôt les oiseaux le dépeceront aussi
Comme du crottin de cheval tombé sur la route.
Ah, frères, pourquoi chacun se moque des dangers ?
Suppliez Dieu de me pardonner.

Filles, si désespérément bon marché,
Que vous vous prostituer pour avoir du pain.
Et vous, dames élégantes et fières,
Qui envoyez vos maris vers elles.
Rejetons, scories de toutes sortes,
Voleurs, brigands assoiffés de sang,
Pédérates des boîtes de nuit,
Je vous en prie aussi : pardonnez-moi.

Et vous, maudits salauds,
Vêtus d'uniformes, armés de matraques,
Vous, dont les actes héroïques
Ont privé tant de gens de liberté,
Vous aussi vous vivez grâce au crime,
La justice se moque aussi de vous,
Vous me ressemblez tellement,
Alors, je vous en prie : pardonnez-moi.
Que le marteau de fer, lourd, écrase
Les cœurs endurcis et les têtes stupides -
Je veux vous jeter complètement de mon âme,
Mais tant qu'il est temps, pardonnez-moi.