Текст и перевод песни Khid & RPK - Ulos

Yeah
Tää on viimenen
Ja sit ei oo enää
Ja se menee näin
Tää ei oo yksinäiseten laulu, tää on kylmäks palanu aamu
Tulva nousee mun huoneessa, kun myrsky karkaa suonista
Pidätä henkee suon luomissa, aavikko pakenee puolestas
Tippunu valonsäteet eteen, hajal lattial tuijotan vaan
Elo karkaa loisteputkista
Ja kun etit mua viimeseen maanrakoon, löydät mut lähel aurinkoo
Kaiut leikkaa katuu, ikävä sisällä sulkee suun
Vedä se takas ennen kun kasvot on juuttunu
Epäkunnossa mun ääni maanalla painetta
Mä kasvatin vahingossa mustan aukon, kun mä etin avaruutta
Kantanu kylmiä väreitä mukana alusta asti tuu mukaan
Helppo ommella sielu kii, kävellä loppuun silmät kii
En oo enää se jäbä malmin metsäs
Selkä kohti maailmaa ja valonsäteet peräs
Pitämäs piilos lasihautaa enkeli reppuseläs
Valmiina lähteen vaan sen takii, ettei maailmaa tuu peräs
Tää paine pakenee huoneesta, sormista kuolleista
Sähkö laskeutuu, kunnes ikkunat särkyy kurvissa
Pidätä henkee uudestaan, vuori mun luureissa
Ihaillen totuuden tuoksu kadunmiehen puheissa
Ulos
Myrkyt kaatuu ulos
Ei seittii, ei enää
Ei enää, ei ketää
Ulos
Kadota musta ulos
Ei kotii, ei ketää
Ei enää, ei mitää
Ulos
Myrkyt kaatuu ulos
Ei seittii, ei enää
Ei enää, ei ketää
Ulos
Kadota musta ulos
Ei kotii, ei ketää
Ei enää, ei mitää
Mitä nyt törmää jäbään
Siistii et on eri meininki
Kun katon taaksepäin, kaupunki kasvaa väärinpäin
Ylösalasin roikkuu, ja soittaa ikuista torkkuu
Jälleen kerran myöhässä, mut kaamos kävi yökylässä
Ja käski lähettää terveiset, toivottavasti paranet
Hajataitto hävinny pois, ystävä antaa levyt pois
Kuiskaa mun perään, mä tiesin et sä heräät
Ei enää metsää, ei enää
Ei kestä, ei värejä pimeydestä
Vaan kaikki yhdessä
Kipinä kummaltkin puolelta, astuu alas vuoteelta
Kohottamassa katonrajaan, ettimässä huomista
Ei patinaa, kuparinauha kauniina
Neliraituri päälle, ja ghettotyylit nauhottaa
Ei kapinaa, eli ne ne nurkat rauhottaa
ääriviivat pakenee pois, unettomuus on kaukana
Ei tyhjäkäyntiä, esittämässä ihmistä
Mä päästin irti, ja elän silti
Kiitos, ulos
Ulos
Myrkyt kaatuu ulos
Ei seittii, ei enää
Ei enää, ei ketää
Ulos
Kadota musta ulos
Ei kotii, ei ketää
Ei enää, ei mitää
Ulos
Myrkyt kaatuu ulos
Ei seittii, ei enää
Ei enää, ei ketää
Ulos
Kadota musta ulos
Ei kotii, ei ketää
Ei enää, ei mitää
Ulos
Ulos
Ulos
Ulos

Да
Это последнее.
И больше ничего нет.
И это звучит так:
Это не одинокая песня, это холодное утро.
Поток поднимается в моей комнате, когда буря проходит по моим венам.
* Задержи дыхание в болоте ** пустыня побежит за тобой *
* Я падаю перед светом ** я просто смотрю в пол *
Жизнь ускользает от люминесцентных ламп.
* И когда ты отправишь меня в последнюю дыру в земле, ты найдешь меня рядом с Солнцем *
Эхо режет сожаления, гадость внутри закрывает рот.
Потяни назад, пока твое лицо не застряло.
Не в порядке мой голос подавлен под давлением
Я случайно вырастил черную дыру, когда искал пространство.
У меня мурашки по коже с самого начала.
Легко зашить свою душу, дойти до конца с закрытыми глазами.
Я больше не тот парень из леса Малми.
Назад к миру и лучам света.
* Как игра в прятки ** как стеклянная могила ** Ангельская спинка *
Готов к источнику, но к тому, что мир не останется позади.
Это давление вырывается из комнаты, из пальцев мертвецов.
Электричество падает, пока окна не разбиваются на поворотах.
Снова задержи дыхание, гора на моем телефоне.
Восхищение запахом правды в человеке на улице
Из
Яды вылетают наружу.
Больше никакой паутины.
Хватит, хватит.
Исчезни
Исчезни исчезни
Нет дома, никого.
Хватит, хватит.
Из
Яды вылетают наружу.
Больше никакой паутины.
Хватит, хватит.
Исчезни
Исчезни исчезни
Нет дома, никого.
Хватит, хватит.
Что происходит с этим парнем?
Это круто.
Когда крыша съезжает, город вырастает задом наперед.
Высокое стекло висит, и играет вечный сон.
Опять поздно, но у белого медведя была ночевка.
И велел передать тебе привет, надеюсь, тебе станет лучше.
Астигматизм прошел, друг раздает тарелки.
Прошепчи мне вслед: "я знал, что ты проснешься,
больше никаких лесов, больше никаких".
Пожалуйста, никаких красок из темноты.
Но все вместе.
Искра с обеих сторон, сойдя с кровати.
Поднимаю потолок, ищу завтрашний день.
Никакой патины, медная лента прекрасна.
Включи четыре трека, и пусть запишут стиль гетто.
Никакого бунта, так что они успокоят углы.
контуры убегают, бессонница далеко.
Не бездельничать, притворяться человеком.
Я отпустил и я все еще жив
Спасибо, выхожу.
Из
Яды вылетают наружу.
Больше никакой паутины.
Хватит, хватит.
Исчезни
Исчезни исчезни
Нет дома, никого.
Хватит, хватит.
Из
Яды вылетают наружу.
Больше никакой паутины.
Хватит, хватит.
Исчезни
Исчезни исчезни
Нет дома, никого.
Хватит, хватит.
Вон
Вон
Вон
Вон