Helidoni Tou Himona - Kitrina Podilata перевод на немецкий

Helidoni Tou Himona

Όσα είχα στο μυαλό μου, στο ανόητο κενό μου
Κι όσα άντεχε η ψυχή μου, στα ψιθύρισα
Τα λίγα αληθινά μου, τα ακριβά και τα φτηνά μου
Σφιχτά μες τις παλάμες σου τα έκλεισα

Αν διάβαζα τη σκέψη, αν είχα επιλέξει
Στην άκρη του γκρεμού σου να μη φρέναρα
Θα πάγωνα το βλέμμα, θα σκούπιζα το αίμα
Κι όλα θα 'τανε μονάχα αυτοάμυνα

Μα εγώ γύρισα κοντά σου
Χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα
Φτερουγίζοντας δειλά στα βήματα σου
Που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα

Μα εγώ γύρισα κοντά σου
Χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα
Φτερουγίζοντας δειλά στα βήματα σου
Που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα

Για όσα δίψασε η καρδιά μου, μες την άσβεστη φωτιά μου
Δε σου μίλησα ποτέ, μα σου εμπιστεύτηκα
Το μεγάλο θησαυρό μου και το ξύλινο άλογο μου
Παραμύθι στο χαμόγελο σου έμπλεξα

Αν άλλαζα το δρόμο, αν γύρναγα το χρόνο
Αν έχτιζα ξανά όλα όσα χάλασα
Δε θα έβρισκα ούτε λέξη τη φυγή μου να ερμηνεύσει
Στο ταξίδι μου αυτό έλειπε η θάλασσα

Για αυτό γύρισα κοντά σου
Χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα
Φτερουγίζοντας δειλά στα βήματα σου
Που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα

Μα εγώ γύρισα κοντά σου
Χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα
Φτερουγίζοντας δειλά στα βήματα σου
Που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα

Μα εγώ γύρισα κοντά σου
Χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα
Φτερουγίζοντας δειλά στα βήματα σου
Που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα

Μα εγώ γύρισα κοντά σου
Χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα
Φτερουγίζοντας δειλά στα βήματα σου
Που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα

Τόσο μόνα

Schwalbe des Winters

Alles, was ich im Kopf hatte, in meiner törichten Leere,
und alles, was meine Seele ertrug, habe ich dir zugeflüstert.
Meine wenigen wahren Dinge, meine teuren und meine billigen,
habe ich fest in deinen Händen verschlossen.

Hätte ich deine Gedanken gelesen, hätte ich gewählt,
am Rande deines Abgrunds nicht zu bremsen,
hätte ich meinen Blick erstarren lassen, das Blut weggewischt,
und alles wäre nur Selbstverteidigung gewesen.

Aber ich kehrte zu dir zurück,
eine Schwalbe, die im Winter verharrt,
die zaghaft in deinen Schritten flattert,
die im Schnee so einsam schienen.

Aber ich kehrte zu dir zurück,
eine Schwalbe, die im Winter verharrt,
die zaghaft in deinen Schritten flattert,
die im Schnee so einsam schienen.

Von allem, wonach mein Herz dürstete, in meinem unauslöschlichen Feuer,
habe ich dir nie erzählt, aber ich habe dir anvertraut,
meinen großen Schatz und mein Holzpferd,
ein Märchen habe ich in dein Lächeln verflochten.

Hätte ich den Weg geändert, hätte ich die Zeit zurückgedreht,
hätte ich alles wieder aufgebaut, was ich zerstört habe,
ich hätte kein Wort gefunden, um meine Flucht zu erklären,
auf dieser meiner Reise fehlte das Meer.

Deshalb kehrte ich zu dir zurück,
eine Schwalbe, die im Winter verharrt,
die zaghaft in deinen Schritten flattert,
die im Schnee so einsam schienen.

Aber ich kehrte zu dir zurück,
eine Schwalbe, die im Winter verharrt,
die zaghaft in deinen Schritten flattert,
die im Schnee so einsam schienen.

Aber ich kehrte zu dir zurück,
eine Schwalbe, die im Winter verharrt,
die zaghaft in deinen Schritten flattert,
die im Schnee so einsam schienen.

Aber ich kehrte zu dir zurück,
eine Schwalbe, die im Winter verharrt,
die zaghaft in deinen Schritten flattert,
die im Schnee so einsam schienen.

So einsam.