Текст и перевод песни Kolera feat. Sagopa Kajmer - Onları da anlıyorum

Onları da anlıyorum

Sevgim gerçek olmasaydı ağlayabilir miydim
Aşkın bende olmasaydı nasıl gülebilirdim
Ateş beni yaktıkça daha çok soğuyorum, soğuyorum
Ben ateşi körükledikçe buz gibi donuyorum
Bana şaşkın bakıyorlar onları da anlıyorum
Evvel zaman bir damla iken durumum.
El'an derya hal buluyorum
Çıksın artık be kalem tek bir harf çiz bari
Vaktim olur zayi etme böyle kırma yarini
Bir işaret et, bir çizikten yol bulurum
Bir çizikten değil miydi onca köprü kurduğum
Ey askerim kurşunum kulun hali aynı Kalem-i Kurşun
Anlatayım şöyle ki
Dışa kapanıktır başı, yavaş açılır dışa ilki
Ucu sivrildikçe olur sanki ormanda gezen tilki
Aşk şarabım alkol sanar kınarlar beni
De ki; öyleyse sago başı dönmüş ayyaşın teki.
Manzarayı bilir misin hiç görmediğin yerlerdeki
Bilmeden konuşmak aptallık değilde ne ki peki
Anlamsızlaşmış bakışları çoğunun
Şeytanlaşmış içi melek görünen çocuğun
Düşününce kötüyü tahmin edemezsin
Ateşini içime işleyen soğuğun
Bana bir çıkış yolu bulun sonu gelsin kabusumun artık kasva yorgun düştü
Seher vaktim umut kuşum yine cik cik ötüştü
Yunus, Sago mahkumuyla her gün görüştü
24 saatlik günler onunla hayat bölüştü
Rap konuştu
Vazgeç ahmak bu ne haldir diyorlar
Lakırdılar sular seller
Ne varmış canım şu halimde
İnsan olan halden anlar
Bana şaşkın bakıyorlar onları da anlıyorum
Evvel zaman bir damla iken durumum
El'an derya hal buluyorum

Je les comprends aussi

Si mon amour n'était pas réel, pourrais-je pleurer ?
Si l'amour n'était pas en moi, comment pourrais-je rire ?
Plus le feu me brûle, plus je me refroidis, je me refroidis.
Plus je nourris le feu, plus je gèle.
Ils me regardent avec étonnement, je les comprends aussi.
Autrefois, j'étais une goutte, c'était mon état.
Maintenant, je suis une mer.
Sors, stylo, trace une seule lettre, s'il te plaît.
J'ai du temps, ne le gaspille pas, ne brise pas mon cœur comme ça.
Fais un signe, je trouverai mon chemin grâce à un trait.
N'est-ce pas à partir d'un trait que j'ai construit tous ces ponts ?
Mon cher soldat, mon plomb, ton sort est le même que celui du Plomb.
Laisse-moi t'expliquer.
Sa tête est fermée, elle s'ouvre lentement.
Plus son bout est pointu, plus il ressemble à un renard qui se promène dans la forêt.
Ils me blâment, disant que mon vin d'amour est de l'alcool.
Dis-leur : "Alors Sago est un ivrogne qui a la tête qui tourne."
Connais-tu le paysage des endroits que tu n'as jamais vus ?
Parler sans savoir, ce n'est pas de la stupidité, alors quoi ?
La plupart d'entre eux ont des regards vides.
L'enfant qui a le cœur diabolique et qui apparaît comme un ange.
Tu ne peux pas deviner le mal en y pensant.
Le froid qui m'a enflammé.
Trouve-moi une issue, que mon cauchemar se termine, je suis épuisé, fatigué.
Mon oiseau de l'espoir chante "tic-tac" à l'aube.
Yunus, Sago, le prisonnier, se rencontrait tous les jours.
Les journées de 24 heures se partageaient la vie avec lui.
Le rap parlait.
"Abandonne, imbécile, qu'est-ce que c'est que ça ?" disent-ils.
Ils blablatent, les eaux montent, les flots.
Qu'y a-t-il de mal dans mon état ?
Celui qui est humain comprend la situation.
Ils me regardent avec étonnement, je les comprends aussi.
Autrefois, j'étais une goutte, c'était mon état.
Maintenant, je suis une mer.