Текст и перевод песни Kommil Foo - ZE HOUDT TEVEEL VAN MIJ

ZE HOUDT TEVEEL VAN MIJ

Ze houdt teveel van mij, ze weet zich met haar hart geen raad
Ze loopt verdwaasd over de straat, ze loopt zelfs mij gewoon voorbij
Want ze houdt teveel van mij

Ja! Een lob, haar bal over de draad!
Waarschijnlijk wel met opzet, ze ziet ook wel wie hier staat.
Nonchalant gooi ik de bal terug,
Die er nu, derde keer, goeie keer, vlotjes overgaat.
Het spel der liefde kan beginnen, de spelers zijn paraat.
Ze raapt gewoon de bal op, koel, geen enkele emotie die zich ontlaadt,
Geen knik, geen woord, geen dankuwel, geen spoor op haar gelaat,
Dat haar onthutsende verwarring en ontreddering verraadt.
Mijn staalharde blik zoeken haar ogen, maar boort zich in haar ruggegraat.
Maar mij maak je niks wijs, ik weet wat dat voor staat.
Het sluipend gif der passie werkt traag, maar adekwaat.
Ik ben de man van haar leven,
Een besef dat als een bliksem in haar hoofd inslaat.
′T Is daarom dat ik dieptevreden, de tennis-court verlaat.

Ze houdt teveel van mij, ze weet zich met haar hart geen raad
Ze loopt verdwaasd over de straat, ze loopt zelfs mij gewoon voorbij
Want ze houdt teveel van mij

Als ik haar 's avonds in de kroeg ontmoet, en haar een glas aanbied,
Doet ze net alsof ik lucht ben, en dat ze mij niet ziet.
Maar da′s normaal. 't Is stilte voor de storm,
Er ligt een doorbraak in 't verschiet.
Want kijk, ze pakt het glas, ze weet niet dat ik haar bespied.
Ze glimlacht even teder, ′t is duidelijk dat z′ ervan geniet.
Toch is het even wennen, een beetje doet ze me verdriet,
Als ze over mijn verbaasde hoofd haar hele glas uitgiet.
Ze houdt teveel van mij... maar ze weet het zelf nog niet.

Ze houdt teveel van mij, ze weet zich met haar hart geen raad
Ze loopt verdwaasd over de straat, ze loopt zelfs mij gewoon voorbij
Want ze houdt teveel van mij

In de bioscoop, ze zit toevallig net voor mij,
Enfin... toevallig... ze weet wel wat ze doet.
Ik denk een halve film nu, over een subtiel-indrukmakende groet.
Als ik plots een vreemde hand rond haar schouders zie, eten in m'n roet.
En aan de hand van die hand met bijna wiskundige zekerheid,
Een vreemde man vermoed.
En inderdaad, ′t is geen prothese, 't is een hand van vlees en bloed,
Die onmiskenbaar efficiënt haar van haar kanten slip ontdoet.
Want nooit zag ik een prothese,
Die zo vingervlug een vrouw klaarkomen doet.
Diep gekwetst vanbinnen, verzamel ik m′n moed.
Ik tik hem op de schouder, en zeg kordaat dat hij z'n tijd verdoet.
Hij staat op, ik herken hem zo, en onmiddellijk staakt m′n woordenvloed.
Hij is provinciaal kampioen boksen, die sinds kort ook nog aan judo doet.
Naar haar toe wil ik schreeuwen: vuile hoer! Ondankbaar addergebroed!
Als ik net op tijd in haar bevredigende ogen lees,
Wat ik eigenlijk al had vermoed.
Dat het allemaal voor mij is dat ze het doet,
Dat ze geen keuze heeft, dat het zo wel moet,
Dat ze zich zo tegen mijn waanzinnig erotiserend aura behoedt.
Diep tevreden vis ik al m'n tanden uit een plas bloed,
En hoop dat de verzekering m'n gebroken neus vergoedt.
′T Is het heroïsch lot der grootheid, waar ik graag en veel voor boet.
Want na het lijden en de pijn, dan smaakt de liefde zoet.

Ze houdt teveel van mij, ze weet zich met haar hart geen raad
Ze loopt verdwaasd over de straat, ze loopt zelfs mij gewoon voorbij
Want ze houdt teveel van mij

Vrouwen, ach vrouwen, leer ze mij niet kennen.
O zo wispelturig en complex zitten z′in elkaar.
'T Zijn wezens met een grillig hart, soms is dat even wennen.
Maar dat op zich, vormt voor een echte vent geen bezwaar.
Ja is nee, en nee is ja, dat moet je goed beseffen.
De wereld op z′n kop meneer, zo zijn ze allemaal.
Dus als je in hun hoofd wat vreemde kronkels aan zou treffen,
Blijf rustig, wees geduldig, en denk: da's doodnormaal.
′T Zijn die oestrogene follikels die zich wentelen in hun buik.
Chromosoomgewijs vertakkend richting DNA-spiraal.
Om dan eens per maand, vooral bij pilgebruik,
Uit te strijken in hun schede, 't is eigenlijk hormonaal,
En nogmaals: doodnormaal.
Maar ik zet nu voor mezelf de punten op een rij:
′T is nu echt wel bewezen: Ze houdt teveel van mij.

Ze woont nu in een ander land, uit m'n bestaan weggegaan.
Haar liefde is nog steeds te groot, ze kan het echt niet aan.
Maar dieptevreden wacht ik, ik leid een kalm bestaan.
En 1 ding weet ik zeker, je kan er van op aan:
'T is waar dat bloemen verwelken,
′T is waar dat schepen vergaan, maar onze liefde...

SHE LOVES ME TOO MUCH

She loves me too much, she doesn't know what to do with her heart
She walks the streets bewildered, she even walks right past me
Because she loves me too much

Yes! A lob, her ball over the fence!
Probably on purpose, she sees who's standing here.
Nonchalantly, I throw the ball back,
Which now, third time's the charm, smoothly goes over.
The game of love can begin, the players are ready.
She simply picks up the ball, cool, no emotion released,
No nod, no word, no thank you, no trace on her face,
That betrays her bewildering confusion and distress.
My steely gaze seeks her eyes, but drills into her spine.
But you can't fool me, I know what that means.
The creeping poison of passion works slowly, but adequately.
I am the man of her life,
A realization that strikes her head like lightning.
That's why I leave the tennis court deeply satisfied.

She loves me too much, she doesn't know what to do with her heart
She walks the streets bewildered, she even walks right past me
Because she loves me too much

When I meet her in the pub in the evening and offer her a drink,
She pretends I'm air and doesn't see me.
But that's normal. It's the calm before the storm,
A breakthrough is on the horizon.
Because look, she takes the glass, she doesn't know I'm watching her.
She smiles tenderly for a moment, it's clear she's enjoying it.
Still, it takes some getting used to, she makes me a little sad,
When she pours her whole glass over my surprised head.
She loves me too much... but she doesn't know it yet.

She loves me too much, she doesn't know what to do with her heart
She walks the streets bewildered, she even walks right past me
Because she loves me too much

At the cinema, she happens to be sitting right in front of me,
Well... happens to be... she knows what she's doing.
I've been thinking for half a movie now, about a subtly impressive greeting.
When I suddenly see a strange hand around her shoulders, raining on my parade.
And by the hand of that hand, with almost mathematical certainty,
I suspect a strange man.
And indeed, it's not a prosthesis, it's a hand of flesh and blood,
That unmistakably efficiently removes her panties.
Because I've never seen a prosthesis,
That makes a woman come so quickly.
Deeply hurt inside, I gather my courage.
I tap him on the shoulder and tell him curtly that he's wasting his time.
He stands up, I recognize him, and my flow of words immediately stops.
He's the provincial boxing champion, who recently started doing judo as well.
I want to scream at her: you dirty whore! Ungrateful snake!
When I read in her satisfying eyes just in time,
What I had actually already suspected.
That she's doing it all for me,
That she has no choice, that it has to be this way,
That she is protecting herself from my insanely erotic aura.
Deeply satisfied, I fish all my teeth out of a pool of blood,
And hope the insurance will cover my broken nose.
It is the heroic fate of greatness, for which I gladly pay a high price.
Because after the suffering and the pain, love tastes sweet.

She loves me too much, she doesn't know what to do with her heart
She walks the streets bewildered, she even walks right past me
Because she loves me too much

Women, oh women, don't let me get to know them.
Oh so fickle and complex they are.
They are creatures with a whimsical heart, sometimes that takes some getting used to.
But that in itself is no objection for a real man.
Yes is no, and no is yes, you have to realize that.
The world upside down sir, that's how they all are.
So if you should find some strange twists and turns in their heads,
Stay calm, be patient, and think: that's perfectly normal.
It's those estrogen follicles that wallow in their bellies.
Branching chromosomally towards the DNA spiral.
And then once a month, especially with pill use,
To iron out in their vagina, it's actually hormonal,
And again: perfectly normal.
But now I'm putting the dots on the i's for myself:
It's now truly proven: She loves me too much.

She now lives in another country, gone from my existence.
Her love is still too great, she really can't handle it.
But I wait deeply satisfied, I lead a calm existence.
And one thing I know for sure, you can count on it:
It's true that flowers wither,
It's true that ships sink, but our love...