Текст и перевод песни Korhan Futacı feat. Kara Orkestra - Sen mi Duyacaksın

Sen mi Duyacaksın

Yüzüm sizindi bembeyazdı ve gözlerim açık
Işıkların içinde anlattım hakikati size
Aradım buldum ama ne pahasına
Ölümü yoka sayıp arkasını görmenin
Ve diz çöktürüp önümde yalvartmanın
Ve bin senelik yalanı kırıp kenara atmanın
Olan oldu ölen öldü demem o ki kalbimi kırdılar
Nerdeyim ben yakın mı uzak mı anlamıyorum
En yaşlı kargalar gibi çirkinim bir ağacın dalında
Kim bakabilir gözlerime
Kim duyabilir sesimi
Ooo sen mi duyacaksın
Sen mi duyacaksın... Sen mi duyacaksın
Sen mi duyacaksın
Ve yağdı bombalar hiç tanımadan siyahı beyazı
Ama kadın var ama ton var demeden vurdular
Durdum yine ayaklarımın üstünde
Bekledim halihazırda elimde seninle
Ki bunu bana kim öğretmişti hatırlayamıyorum
Yalnız kalmışım çil çuvalı kanda siperde
Ve saniyede kırk mermiyle akıp gidiyorum açılan deliklerden
Nerdeyim ben yakın mı uzak mı anlamıyorum
En yaşlı kargalar gibi tünemişim bir ağacın dalına
Kim bakabilir gözlerime
Kim duyabilir sesimi
Ooo sen mi duyacaksın... Sen mi duyacaksın
Sen mi duyacaksın... Sen mi duyacaksın
Sen mi duyacaksın... Sen mi duyacaksın
Sen mi duyacaksın... Sen mi duyacaksın

Sen mi entendras

Mon visage était blanc et mes yeux étaient ouverts
Dans les lumières, je t'ai raconté la vérité
Je t'ai cherché et je t'ai trouvé, mais à quel prix
De nier la mort et d'en voir l'au-delà
Et de te faire fléchir le genou et te faire implorer
Et de briser mille ans de mensonges
Ce qui est fait est fait, qui est mort est mort, mais je dis qu'ils m'ont brisé le cœur
Où suis-je, près ou loin, je ne comprends pas
Je suis laid comme les corbeaux les plus vieux, sur la branche d'un arbre
Qui peut regarder mes yeux
Qui peut entendre ma voix
Ooo est-ce que tu entendras
Est-ce que tu entendras... Est-ce que tu entendras
Est-ce que tu entendras
Et les bombes ont plu, ne reconnaissant ni le noir ni le blanc
Mais ils ont tiré sans se soucier des femmes ou des enfants
Je me suis arrêté, debout
J'ai attendu, te tenant la main
Qui m'avait appris cela, je ne sais plus
Je suis resté seul, dans une tranchée ensanglantée
Et les balles sifflaient, me traversant de part en part
Où suis-je, près ou loin, je ne comprends pas
Je suis perché comme les corbeaux les plus vieux, sur la branche d'un arbre
Qui peut regarder mes yeux
Qui peut entendre ma voix
Ooo est-ce que tu entendras... Est-ce que tu entendras
Est-ce que tu entendras... Est-ce que tu entendras
Est-ce que tu entendras... Est-ce que tu entendras
Est-ce que tu entendras... Est-ce que tu entendras