Текст и перевод песни Kostas Bigalis - Rina Katerina

Rina Katerina

Μ' ένα μπλουζ συντροφιά ξημερώθηκα πάλι
κι η αιτία είσαι πάντα εσύ
που με βρίσκει η αυγή να 'χω κάνει κεφάλι
με το κλάμα του Μισισιπή
Ααα

Κι όλο λέω θα ξεφύγω
λίγο ακόμα θέλω μόνο ακόμα λίγο
δεν μπορώ να ησυχάσω
κάτι πρέπει να κάνω τη ζωή μου ν' αλλάξω

Αχ βρε Ρίνα Κατερίνα
η φυγή σου φωτιά η θύμηση σου λεπίδα
που με κόβει δυο κομμάτια
τέσσερα, δεκατέσσερα.

Με τα μάτια κλειστά να ησυχάσω παλεύω
κι από κάτω απ τα βλέφαρα εσύ
να μου διώχνεις τον ύπνο που 'χει τόση ανάγκη
το μυαλό μου να ξεκουραστεί.
Αααα

Κι η βροχή δυναμώνει
και υγραίνει τη σιωπή που με κυκλώνει
άλλη μια νύχτα φεύγει
και το άυπνο κορμί μου το δικό σου γυρεύει.

Αχ βρε Ρίνα Κατερίνα
η φυγή σου φωτιά η θύμηση σου λεπίδα
που με κόβει δυο κομμάτια
τέσσερα, δεκατέσσερα.
Αχ βρε Ρίνα
Κατερίνα.
Αχ βρε Ρίνα
Κατερίνα.

Αχ βρε Ρίνα Κατερίνα
η φυγή σου φωτιά η θύμηση σου λεπίδα
που με κόβει δυο κομμάτια
τέσσερα, δεκατέσσερα.

Αχ βρε Ρίνα Κατερίνα
η φυγή σου φωτιά η θύμηση σου λεπίδα
που με κόβει δυο κομμάτια
τέσσερα, δεκατέσσερα.
Αχ βρε Ρίνα
Κατερίνα.
Αχ βρε Ρίνα
Κατερίνα.

Рина Катерина

Снова встретил рассвет с блюзом,
И причина, как всегда, ты.
Заря застает меня с заплаканным лицом,
Оплакивающим воды Миссисипи.
Ааа

И все твержу себе, что сбегу,
Еще немного, совсем чуть-чуть…
Не могу найти покоя,
Нужно что-то менять в этой жизни.

Ах, Рина Катерина,
Твой уход – огонь, а память – клинок,
Разрезающий меня на две части,
На четыре, на четырнадцать.

Закрываю глаза, пытаясь обрести покой,
Но под веками – ты,
Прогоняешь мой сон, в котором так нуждается
Моя уставшая голова.
Аааа

Дождь усиливается,
Наполняя влагой тишину, что окружает меня.
Еще одна ночь уходит,
И мое измученное бессонницей тело жаждет тебя.

Ах, Рина Катерина,
Твой уход – огонь, а память – клинок,
Разрезающий меня на две части,
На четыре, на четырнадцать.
Ах, Рина
Катерина.
Ах, Рина
Катерина.

Ах, Рина Катерина,
Твой уход – огонь, а память – клинок,
Разрезающий меня на две части,
На четыре, на четырнадцать.

Ах, Рина Катерина,
Твой уход – огонь, а память – клинок,
Разрезающий меня на две части,
На четыре, на четырнадцать.
Ах, Рина
Катерина.
Ах, Рина
Катерина.