Текст и перевод песни Krzysztof Krawczyk - Rysunek na Szkle

Jeszcze sam się uczę siebie
Żyję tak, jak umiem żyć
Do utraty tchu
Raz mi gorzej z tym, raz lepiej
Rzucam się
W zdarzeń rwący nurt

Jak w ucieczce, jak w podróży
Do zamkniętych pukam drzwi
Byle serce nieść
I choć nic się nie powtórzy
Jeszcze raz
Myślą sięgam wstecz

O! Jest gdzieś niebo jak len
O, o, o! Noc za krótka na sen
O! Dom, gdzie czeka znów ktoś
I gdzie miejsca jest dość
Dla spóźnionych gości
O! Twój rysunek na szkle
Tylko na nim już dziś nie ma mnie...

Idę dalej, żyję prędzej
Pragnę, tracę to, co mam
Czas doradcą złym
Wieczorami piszę wiersze
Chociaż Ty
Już nie czytasz ich

Biegną wiosny i jesienie
Coraz bardziej dzieli nas
Morze zwykłych spraw
Mam już tylko to wspomnienie
Choć i w nim
Mniej tych jasnych barw

O! Jest gdzieś niebo jak len
O, o, o! Noc za krótka na sen
O! Dom, gdzie czeka znów ktoś
I gdzie miejsca jest dość
Dla spóźnionych gości
O! Twój rysunek na szkle
Tylko na nim już dziś nie ma mnie...

Ale kiedyś sam w pół drogi
Stanę, cisnę nagle w kąt
Cały ten mój świat
Twarz ochłodzę kroplą wody
Jakby mi
Znów ubyło lat

I odnajdę tamten ogień
I gościnny domu próg
I przyjazną dłoń
Lecz czy tamtą twą urodę
Zwróci nam rzeki bystra toń?

O! Jest gdzieś niebo jak len
O, o, o! Noc za krótka na sen
O! Dom, gdzie czeka znów ktoś
I gdzie miejsca jest dość
Dla spóźnionych gości
O! Twój rysunek na szkle
Tylko na nim już dziś nie ma mnie
Nie ma mnie

Laj, la la la la la laj
La la la la la laj
La la la la la la
Laj, la la la la la laj
Laj la la la la laj
La la la la la la
Laj, la la la la la laj
La la la la la laj
La la la...

Я еще сам себя учу
Я живу так, как я могу жить
До потери дыхания
Один раз мне хуже, другой лучше
Я бросаюсь
В событиях бурное течение

Как в бегстве, как в путешествии
В закрытую дверь стучу
Лишь бы сердце нести
И пока ничего не повторится
Еще раз
Мысли тянутся назад

О! Есть где-то небо, как лен
О, о, о! Ночь слишком коротка для сна
О! Дом, где снова кто-то ждет
И где места достаточно
Для поздних гостей
О! Ваш рисунок на стекле
Только на нем меня сегодня нет...

Я иду дальше, я живу быстрее
Я хочу, я теряю то, что у меня есть
Время плохой советник
По вечерам пишу стихи
Хотя Ты
Вы больше не читаете их

Бегут весна и осень
Все больше и больше разделяет нас
Море обычных дел
У меня осталось только это воспоминание.
Хотя и в нем
Меньше этих ярких цветов

О! Есть где-то небо, как лен
О, о, о! Ночь слишком коротка для сна
О! Дом, где снова кто-то ждет
И где места достаточно
Для поздних гостей
О! Ваш рисунок на стекле
Только на нем меня сегодня нет...

Но однажды один на полпути
Стою, вжимаюсь в угол.
Весь этот мой мир
Лицо остудит капля воды
Как будто мне
Снова прошли годы

И я найду тот огонь
И гостеприимный порог дома
И дружескую руку
Но та ли твоя красота
Вернет нам реки Быстрова?

О! Есть где-то небо, как лен
О, о, о! Ночь слишком коротка для сна
О! Дом, где снова кто-то ждет
И где места достаточно
Для поздних гостей
О! Ваш рисунок на стекле
Только на нем меня сегодня нет.
Нет меня

Лай, ла-ла-ла-ла-ла-лай
Ла-ла-ла-ла-ла-лай
La la la la la la
Лай, ла-ла-ла-ла-ла-лай
Лай-ла-ла-ла-ла-лай
La la la la la la
Лай, ла-ла-ла-ла-ла-лай
Ла-ла-ла-ла-ла-лай
Ла-ла-ла...