To co dał nam świat - Krzysztof Krawczyk перевод на немецкий

To co dał nam świat

Mieliśmy dla siebie tyle chwil
Przed nami otwierał się świat
I anioł nadziei przy nas był
A los był z nami za pan brat

Ty przyszłaś jak pierwsza letnia noc
I wniosłaś pogodę w me dni
Więc każdy odkryty szczęścia ląd
Imieniem zwałem twym

To co dał nam świat niespodzianie zabrał los
Dobre chwile skradł niosąc w zamian bagaż
Zwykłych trosk
To co dał nam świat to odeszło z biegiem lat
Cóż wart jest dziś niewczesny żal
że los wziął to co dał.

Nie znałem przy tobie srogich zim
Barwami rozkwitał nam mrok
Gdy owoc dojrzewał w sadzie twym
To giął gałęzie do mych rąk

Nie chciałaś od życia wiele brać
Radości dzieliłaś na pół
A smutkom patrzyłaś sama w twarz
Gdy czasem

To co dał nam świat niespodzianie zabrał los
Dobre chwile skradł niosąc w zamian bagaż
Zwykłych trosk
To co dał nam świat to odeszło z biegiem lat
Cóż wart jest dziś niewczesny żal
że los wziął to co dał.

To co dał nam świat niespodzianie zabrał los
Dobre chwile skradł niosąc w zamian bagaż
Zwykłych trosk
To co dał nam świat to odeszło z biegiem lat
Cóż wart jest dziś niewczesny żal
że los wziął to co dal...

Was uns die Welt gab

Wir hatten so viele gemeinsame Augenblicke,
Die Welt öffnete sich vor uns,
Und der Engel der Hoffnung war bei uns,
Und das Schicksal war uns wohlgesonnen.

Du kamst wie die erste Sommernacht
Und brachtest Heiterkeit in meine Tage.
So nannte ich jedes entdeckte Glück
mit deinem Namen.

Was uns die Welt gab, nahm das Schicksal unerwartet fort,
Stahl die guten Zeiten, und brachte stattdessen eine Last
alltäglicher Sorgen.
Was uns die Welt gab, verging mit den Jahren.
Was nützt heute die verfrühte Reue,
dass das Schicksal nahm, was es gab.

Bei dir kannte ich keine strengen Winter,
Die Dunkelheit erblühte in Farben für uns.
Wenn die Frucht in deinem Garten reifte,
neigte sie ihre Zweige zu meinen Händen.

Du wolltest nicht viel vom Leben nehmen,
Teiltest die Freuden in zwei Hälften.
Und den Sorgen sahst du allein ins Gesicht,
manchmal.

Was uns die Welt gab, nahm das Schicksal unerwartet fort,
Stahl die guten Zeiten, und brachte stattdessen eine Last
alltäglicher Sorgen.
Was uns die Welt gab, verging mit den Jahren.
Was nützt heute die verfrühte Reue,
dass das Schicksal nahm, was es gab.

Was uns die Welt gab, nahm das Schicksal unerwartet fort,
Stahl die guten Zeiten, und brachte stattdessen eine Last
alltäglicher Sorgen.
Was uns die Welt gab, verging mit den Jahren.
Was nützt heute die verfrühte Reue,
dass das Schicksal nahm, was es gab...