Текст и перевод песни Krzysztof Zalewski - Spojrzenie za siebie

Spojrzenie za siebie

W wieczystym migotaniu zdarzeń
Wędrując w czasie nieskończenie
Znalazłem się u progu marzeń
Przed labiryntem przeznaczenia

Aż wszedłem do Świątyni Ciała
Przez Boga w drzwi otwarte
Na Jego Cześć, na Chwałę
Ludzkości rozpocząłem kartę

I miałem być w skromności piękny
Upiększać wszystkie miejsca sobą
Lecz gdy za siebie spojrzę - jęknę
Tak brzydką stałem się osobą

Jak bezrozumny pasterz na pastwiskach
Pasając niezliczone bydła
Zdeptałem traw dywany na klepiska
Aż Anioł-Stróż opuścił skrzydła

I spadłem z tryumfalnych wież patosu
Misteria intryg tylko knując
Fanfaron zabłąkany pył Kosmosu
Oszpecam się cywilizując

I spadłem z tryumfalnych wież patosu
Misteria intryg tylko knując
Fanfaron zabłąkany pył Kosmosu
Oszpecam się cywilizując
Cywilizując

A Look Back

In the eternal flicker of incidents
Wandering infinitely in time
I found myself at the threshold of dreams
Before the labyrinth of destiny

So I entered the Temple of the Body
Through doors opened by God
In His Honor, for His Glory
I began the card of humanity

And I was supposed to be modestly beautiful
To beautify all places with myself
But when I look back - I groan
I have become such an ugly person

Like a senseless shepherd on pastures
Grazing countless herds
I trampled grass rugs on threshing floors
Until the Guardian Angel dropped his wings

And I fell from the triumphal towers of pathos
Only plotting mysteries of intrigue
A braggart, a lost dust of the Cosmos
I am getting uglier civilizing

And I fell from the triumphal towers of pathos
Only plotting mysteries of intrigue
A braggart, a lost dust of the Cosmos
I am getting uglier civilizing
Civilizing