Текст и перевод песни Krzysztof Zalewski - Spojrzenie za siebie

W wieczystym migotaniu zdarzeń
Wędrując w czasie nieskończenie
Znalazłem się u progu marzeń
Przed labiryntem przeznaczenia

Aż wszedłem do Świątyni Ciała
Przez Boga w drzwi otwarte
Na Jego Cześć, na Chwałę
Ludzkości rozpocząłem kartę

I miałem być w skromności piękny
Upiększać wszystkie miejsca sobą
Lecz gdy za siebie spojrzę - jęknę
Tak brzydką stałem się osobą

Jak bezrozumny pasterz na pastwiskach
Pasając niezliczone bydła
Zdeptałem traw dywany na klepiska
Aż Anioł-Stróż opuścił skrzydła

I spadłem z tryumfalnych wież patosu
Misteria intryg tylko knując
Fanfaron zabłąkany pył Kosmosu
Oszpecam się cywilizując

I spadłem z tryumfalnych wież patosu
Misteria intryg tylko knując
Fanfaron zabłąkany pył Kosmosu
Oszpecam się cywilizując
Cywilizując

В вечном мерцании событий
Блуждая во времени бесконечно
Я оказался на пороге мечты
Перед лабиринтом судьбы

Пока я не вошел в храм тела
Богом в дверь открыта
В его честь, Во славу
Человечество начало устав

И я должен был быть в скромности прекрасный
Украсьте все места друг с другом
Но когда я оглядываюсь назад, я стону.
Таким уродливым я стал человеком

Как безмозглый пастух на пастбищах
Пасутся бесчисленные крупного рогатого скота
Я растоптал траву на клепископе.
Пока Ангел-Хранитель не покинул Крылья

И я упал с торжествующих башен пафоса
Мистерия интриг только замышляя
Фанфарон бродячая пыль космоса
Я изуродую себя цивилизацией

И я упал с торжествующих башен пафоса
Мистерия интриг только замышляя
Фанфарон бродячая пыль космоса
Я изуродую себя цивилизацией
Цивилизуя